Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Ανάβαση στο Κουκουρέχι Παναιτωλικού (Απρίλιος 2016)

    Το Κουκουρέχι είναι ένα εξαιρετικά απόκρημνο βουνό του ανατολικού Παναιτωλικού που παρά τη μοναδική και σπάνια ομορφιά του, λίγοι το γνωρίζουν και ελάχιστοι το επισκέπτονται. Ίσως γι' αυτό να ευθύνεται η φοβερή όψη του που αντικρίζει κανείς από οπουδήποτε κι αν το κοιτάξει και που δεσπόζει στην περιοχή σαν κάτι απόμερο κι απόκοσμο, αφιλόξενο και επικίνδυνο...

  Η διαδρομή μας ξεκινά από τον δρόμο Κόνισκας-Μεσοκώμης στο ύψος του οικισμού Ρυάκι, παρακάμπτει το επικλινές Τσιμπλοβούνι, συνεχίζει στο Πλατανάκι και μέσω μιας τραχιάς κορυφογραμμής καταλήγει στα 1.746 μέτρα της κορυφής του Κουκουρεχίου, μετά από αρκετή επιμονή και προσπάθεια που ικανοποιεί πλήρως αυτόν που αναζητά κάτι δύσκολο κι απαιτητικό.
    
Καθ' οδόν για Ρυάκι, λίγο πιο πάνω από την Κόνισκα.

 Στον δρόμο κάτω από τον Άννινο έχουμε τέλεια θέα προς την κορυφογραμμή που πρόκειται να διασχίσουμε.

Δυτικό και ανατολικό Κουκουρεχόπουλο και στη μέση το Κουκουρέχι. Ένας σπάνιος συνδυασμός κορυφών με έντονο, βραχώδες ανάγλυφο που προκαλεί δέος σε κάθε παρατηρητή.

Τα λόγια είναι περιττά...

Ανατολικό Κουκουρεχόπουλο ή Στέγκος (1.625μ.), μια από τις πολλές κορυφές που θα χρειαστεί να ανέβουμε και να κατέβουμε πριν φτάσουμε στο Κουκουρέχι.

Λίγο πριν βρεθούμε με το αυτοκίνητο κάτω από το Τσιμπλοβούνι, έχουμε δεξιά μας την άγρια, βόρεια πλευρά του Άννινου.

Άννινος (1.702μ.)

Είκοσι λεπτά μετά την εκκίνηση βρισκόμαστε στο διάσελο κάτω από το Τσιμπλοβούνι. Απέναντι μας περιμένει μια αρκετά ενδιαφέρουσα κι απαιτητική πορεία.

Η στρούγκα κάτω από το Πλατανάκι.

Με αρκετό zoom, βλέπουμε βορειοδυτικά τον εντυπωσιακό Κούτπα (1.795μ) του Παναιτωλικού όρους.

Δυτικά Άγραφα

Χελιδόνα (1.974μ.) και Καλιακούδα (2.099μ.)

Κοιτάζοντας τη συνέχεια της πορείας προς το Κουκουρέχι. Στο βάθος δεξιά η Τριανταφυλλιά και το δυτικό Παναιτωλικό.

Τρεις ώρες μετά την εκκίνηση, έχουμε διασχίσει το μεγαλύτερο μέρος της κορυφογραμμής και βρισκόμαστε στο ανατολικό Κουκουρεχόπουλο (1.625μ.). Για να φτάσουμε  στο Κουκουρέχι πρέπει να κατέβουμε στα 1.537μ. (διάσελο στο κάτω μέρος της φωτογραφίας) και μετά να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε ξανά...

Το πεδίο αρχίζει να γίνεται έντονα βραχώδες.

Πάνω αριστερά το τελευταίο σκαμπανέβασμα και δεξιά η κορυφή.

Πραγματοποιώντας το τελευταίο σκαμπανέβασμα...απέναντι η τελική ανάβαση για την κορυφή.

Στην κορυφή Κουκουρέχι (1.746μ.), μετά από 4 ώρες περίπου.

Κοιτάζοντας βορειοανατολικά. Στο βάθος το Πλατανάκι (1.777μ.).

Μπροστά το Τσιμπλοβούνι (1.680μ.), πίσω η Κοκκινιά ορεινής Ναυπακτίας (1.832μ.) και στο βάθος τα Βαρδούσια (2.495μ.) με τις τελευταίες χιονούρες για φέτος.

Άννινος (1.702μ.), μια ακόμα κορυφή του ανατολικού Παναιτωλικού.

Ο δρόμος απ΄όπου περάσαμε το πρωί, από Κόνισκα προς Μεσοκώμη.

Άποψη των γκρεμών στο Κουκουρέχι. Οι σχεδόν κάθετες, βραχώδεις νότιες πλαγιές καταλήγουν στον Γιδομανδρίτη, παραπόταμο του Ευήνου. Πάνω αριστερά το φαράγγι Πριόνι.

Κοιτάζοντας νοτιοδυτικά.

Κάτω,το δυτικό Κουκουρεχόπουλο (1.656μ.), στο κέντρο το Μέγα Ίσωμα (1.661μ.) και πίσω η ογκώδης Τριανταφυλλιά (1.817μ.).

Η Αμβρακιά Θέρμου.

Μέρος της Κοκκινόβρυσης Θέρμου (Κοσίνα).

Κάτω δεξιά η Ράχη Μύλου και στο κέντρο ο δρόμος που ενώνει την Καστανιά με τον Πρόδρομο Ευρυτανίας.

Η Αποκλείστρα Ευρυτανίας (1.291μ.), ένα φυσικό οχυρό στο οποίο έβρισκαν καταφύγιο πολλοί Έλληνες στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στο βάθος δεξιά η Καστανιά.

Καστανιά Ευρυτανίας


Χωρίς πολλές εναλλακτικές στη διάθεσή μας, επιστρέφουμε από τα ίδια στον χωματόδρομο πίσω από το Τσιμπλοβούνι, εκεί όπου αφήσαμε το αυτοκίνητο. Τα κόκκινα σημάδια δείχνουν την πορεία μας.


Εντυπωσιακοί βραχώδεις σχηματισμοί στο Κουκουρέχι. Στο βάθος οι ερειπωμένοι οικισμοί Γούρνες και Αμπελάκια της Καστανιάς Ευρυτανίας.

Το ανατολικό Κουκουρεχόπουλο (1.625μ.) όπως φαίνεται κατεβαίνοντας από το Κουκουρέχι.

Το Πλατανάκι.

Ζοοm στο Κουκουρέχι, από το ανατολικό Κουκουρεχόπουλο. Το βουνό είναι ένας τεράστιος σωρός από βράχινες πλάκες και ζωνάρια, με χαώδεις γκρεμούς δεξιά κι αριστερά και με μια αρκετά ενδιαφέρουσα διαδρομή για την κορυφή του.

Αγναντεύοντας το Τσιμπλοβούνι από την κορυφογραμμή...

Πίσω μας ορθώνεται ένας σκιερός, επιβλητικός όγκος που σύντομα θα αγκαλιαστεί από αντάρες...δεν είναι άλλος από το Κουκουρέχι.

Η βρύση στον χωματόδρομο κάτω από το Τσιμπλοβούνι. Ευκαιρία για μια τελευταία στάση πριν κατευθυνθούμε με το αυτοκίνητο προς Κόνισκα...

Κατηφορίζοντας για Κόνισκα. Απέναντι ο Άννινος.


Μήκος διαδρομής 10 χιλιόμετρα, συνολική διάρκεια 10 ώρες. Η επιστροφή έγινε από τα ίδια, με μόνη εξαίρεση το πράσινο κομμάτι της διαδρομής.


17 σχόλια:

  1. Σας ευχαριστούμε πολύ για το σχόλιό σας και για τις πληροφορίες. Ο χάρτης που συμβουλευτήκαμε δεν αναφέρει τις Κάτω Γούρνες, και γι' αυτό έγινε το λάθος.
    Καλό Πάσχα και σε εσάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να στε καλά για την πολύ αναλυτική περιγραφή παιδιά. Περνάω από κάποια από τα μέρη που δείξατε (Αποκλείστρα) για τα δυο φαράγγια που έχει εκεί το κακαβόρεμα και το γουρνόρεμα. Ο Ζαχαρίας μάλλον καλύτερα να μου διευκρινίσει αν πηγαίνοντας για Γούρνες , ο δρόμος αριστερά κατηφορικά προς τα σπιτια για να πιάσεις το γουρνόρεμα είναι τα Αμπέλια; Μια οικογένεια από Θέρμο έχω βρει να κατοικεί εκεί μόνο , τους καλοκαιρινούς μήνες.Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καμία σχέση. Τα Αμπέλια είναι στην Αιτωλοακαρνανία. Εκεί που λέτε για το Γουρνόρεμα και για την (καστανιώτικη) οικογένεια (των βοσκών) που κατοικεί εκεί το καλοκαίρι είναι οι Κάτω Γούρνες, παλιά γειτονιά από τις Γούρνες. Κατεβαίνοντας από τη διασταύρωση ψηλά, με πεζοπορία υπήρχε ο βατός δρόμος για τα "Αμπελάκια", έρημη πλέον και σχεδόν άβατη και με ελάχιστα ίχνη πλέον συνοικία της Καστανιάς, μεταξύ Κάτω Γούρνες και Αποκλείστρας.

      Διαγραφή
  3. Σπύρος Θεοδωρόπουλος27/6/16, 11:01 π.μ.

    Χίλια μπράβο, λεβεντιές μου, χίλια μπράβο!!!

    Αν και πανέμορφη και (ορειβατικά) εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, η περιοχή αυτή είναι σχεδόν "παρθένα" για το πλατύ ορειβατικό κοινό.

    Εξαιρετικές φωτογραφίες!Ποιος είναι ο φωτογράφος;

    Στην φωτογραφία
    https://c2.staticflickr.com/2/1704/26029274733_931ded9329_h.jpg ,
    (ελπίζω να αντέγραψα σωστά την 'ταυτότητά' της),
    η χαρακτηριστική μυτερή κορυφή στα δεξιά τού Κουκουρεχιού, (δεξιά στη φωτογραφία), λέγεται Στέγκος. Εσείς νομίζω ότι τη λέτε Ανατολικό Κουκουρεχόπουλο. Τέτοιο μικροτοπωνύμιο στην περιοχή δεν υπάρχει. Καθώς κοιτάμε την εξαιρετική αυτή φωτογραφία, αριστερά είναι το Κουκουρεχόπουλο (σκέτο!), στη μέση είναι το Κουκουρέχι και δεξιά είναι ο Στέγκος.

    Οι εντυπωσιακές τρύπες που φαίνονται στα ριζά τού Κουκουρεχιού, λέγονται Φούρνοι, και η θέση: "Στ'ς Φούρν'ς".

    Για την περίπτωση που δεν το ξέρετε, υπάρχει και άλλη, (ασύγκριτα συντομότερη και γενικά 'ευκολότερη'), διαδρομή για να ανεβεί κανείς στο πράγματι επικίνδυνο Κουκουρέχι:
    Κοκκινόβρυση (Κοσίνα), Διάσελο Κοσίνας (ως εκεί και λίγο παραπάνω πηγαίνει αυτοκίνητο, ακόμα και κάπως ψηλό Ι.Χ.). Από εκεί, (ακολουθώντας ωραίο μονοπάτι), Κρυάβρυση (!), Ζ[υ]γουρόγρεκο, αυχένας μεταξύ Κουκουρεχόπουλου και Κουκουρεχιού, κορυφή Κουκουρεχιού. Το μετά τον ως άνω αυχένα κομμάτι, είναι αρκετά 'ζόρικο' αλλά όχι και απαγορευτικό.
    Όλοι οι Μαχαλιώτες (Άγιος Θεόδωρος) και οι Κοσινιώτες (Κοκκινόβρυση), από εκεί ανεβαίνανε (και κάποιοι ελάχιστοι εξακολουθούν να ανεβαίνουν) στο Κουκουρέχι, για τσάι, για "φιόρα", για "λιπάνθια" από τη μοναδική σε όλη την ευρύτερη περιοχή λίπα (!), (εξ ου και μικροτοπωνύμιο "Στ' Λίπα" [λίπα=άγρια φλαμουριά]), ή για τα μονίμως άτακτα γίδια τους που νοστιμεύονταν τις εκεί περιζήτητες γι' αυτά χλωρασιές και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν από εκεί...

    Τι θα με χρεώσετε, φίλτατε, να βάλω αυτή την καταπληκτική φωτογραφία "ταπετσαρία" στον υπολογιστή μου;

    Αν ξαναπάτε στο περήφανο και αρκετά δύσκολο Κουκουρέχι, θα ήθελα να με ειδοποιήσετε κι εμένα να πάμε παρέα. Παρά τα 66 μου χρόνια, τα πόδια μου βαστάνε αρκετά καλά ακόμα και ξέρω καλά από βουνά.

    Είστε μεγάλη ομάδα; Ποιος είναι ο αρχηγός;

    Να είστε πάντα καλά!

    Ελόγου μου είμαι συνταξιούχος καθηγητής τής Μέσης Εκπαίδευσης από τον Μαχαλά (Άγιο Θεόδωρο) Θέρμου και ζω στην Πάτρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κύριε Θεοδωρόπουλε σας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια και για τις σπανιότατες και χρήσιμες πληροφορίες που μας δώσατε σχετικά με τις ονομασίες!

    Την ονομασία Στέγκος δεν τη γνωρίζαμε γι' αυτό και εναλλακτικά ονομάσαμε την κορυφή "Ανατολικό Κουκουρεχόπουλο", μιας και βρίσκεται ανατολικά του Κουκουρεχίου και για να υπάρχει μια στοιχειώδης συνεννόηση και περιγραφή.

    Μονοπάτι από Κοκκινόβρυση γνωρίζαμε ότι μπορεί να υπάρχει αλλά δεν ξέραμε κατά πόσο θα ήταν εφικτή η ανάβαση από εκεί, γιατί βλέπαμε ότι είναι πολύ απότομο το βουνό από εκείνη την πλευρά.

    Όσον αφορά τα ερωτήματά σας περί "ταυτότητας", είμαστε δύο αδέρφια που πραγματοποιούμε τις αναβάσεις (ενίοτε μας συνοδεύουν και φίλοι), φωτογραφίζουμε τα τοπία και ανεβάζουμε το υλικό μας στο blog. Θα ανεβάσουμε σε λίγο καιρό εδώ στο blog, πληροφορίες σχετικά με εμάς, οπότε θα ενημερωθείτε λεπτομερώς όταν ολοκληρωθεί η σελίδα. Αν έχετε facebook, μπορείτε να μας βρείτε εκεί. (facebook.com/katelanospanaitwlikou)

    Φυσικά και δε θα σας χρεώσουμε τίποτα για να χρησιμοποιήσετε την φωτογραφία ως φόντο στον υπολογιστή σας...

    Και πάλι σας ευχαριστούμε, καλό σας βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σπύρος Θεοδωρόπουλος27/6/16, 5:00 μ.μ.

    Από την πλευρά τής Κοσίνας, η διαδρομή ως τον τελικό πύργο τού Κουκουρεχιού είναι κυριολεκτικά πανηγύρι! Ο τελικός πύργος είναι πράγματι (αρκετά αλλά όχι απαγορευτικά) απότομος και η ανάβαση αρκετά ζόρικη. Αν, όμως, μπορεί να την ανεβεί άνετα ένας άνθρωπος της ηλικίας μου, μπορούν σίγουρα να την ανεβούν, και μάλιστα πολύ ευκολότερα, νέοι και ασκημένοι άνθρωποι σαν κι εσάς. Όχι, δεν έχω Facebook. Αν μου δώσετε ένα E-mail, μπορώ να σας στείλω φωτογραφία του Κουκουρεχιού από την πλευρά της Κοσίνας, όπου φαίνεται καθαρά η ακολουθητέα διαδρομή για την κορυφή.

    Φαράγγι "Πριόνι" δεν υπάρχει. Το Πριόνι είναι θέση μέσα στο φαράγγι τών πηγών τού Γιδομαντρίτη. Το μικροτοπωνύμιο "Πριόνι" προήλθε από την ύπαρξη στο συγκεκριμένο σημείο πραγματικού πριονιού μεγάλης υλοτομίας κατά το παρελθόν.

    Ευχαριστώ πολύ για την άδειά σας να χρησιμοποιήσω την εξαιρετική φωτογραφία. Δεν αστειευόμουν καθόλου. Τέτοιες δύσκολες και σπάνιες φωτογραφίες είναι πολύτιμη περιουσία εκείνου που τις τράβηξε. Με έξοδα, με ιδρότα, ακόμα και με κίνδυνο. Δεν υπάρχει, πάντως, Μαχαλιώτης ή Κοσινιώτης που να δει αυτή την υπέροχη φωτογραφία και να μη θαυμάσει και να μη συγκινηθεί.

    ΥΓ

    Επειδή το αρχικό σχόλιό μου αργούσε πάρα πολύ να ανεβεί, πίστεψα ότι το ανέβασμα απέτυχε και ξαναδοκίμασα. Έτσι μας προέκυψε ένα σχόλιο εις διπλούν. Μπορείτε, παρακαλώ, να σβήσετε το ένα από τα δύο; Ευχαριστώ πολύ. Καλά βουνά!

    Αν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πάλι σας ευχαριστούμε. Το email μας είναι το εξής: katelanos@outlook.com

      Διαγραφή
  6. Σπύρος Θεοδωρόπουλος5/8/16, 10:15 μ.μ.

    Γεια σας και πάλι!

    1) Υποθέτω ότι "Ορσί" λέτε το 'βουνό' ανάμεσα Πλατάνι (Πλατανάκι) και Βουρλάκι (κορυφή αμέσως πριν την ψηλότερη κορυφή τού Άννινου και βορείως τής τελευταίας.
    Το βουνό αυτό φαίνεται από τον Μαχαλά και εμείς το λέμε Καρυώτ[ι]κο. Έτσι είναι;
    Πού βρήκατε το όνομα Ορσί;

    2) Ποια είναι η προσφορότερη (ευκολότερη) για να ανεβεί κανείς στον Κούτπα;

    Ευχαριστώ πολύ.

    Καλά πατήματα!

    Σ. Θεοδωρόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σπύρος Θεοδωρόπουλος5/8/16, 10:19 μ.μ.

    Η ευκολότερη διαδρομή, εννοείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σας! Ορσί ονομάζεται (σύμφωνα με το τριγωνομετρικό δίκτυο) η κορυφή ανάμεσα από Άννινο και Τσιμπλοβούνι. Σχετική φωτογραφία: https://i.gyazo.com/cdb7c88375b2927458f7b3563d005996.png
      Τις ονομασίες «Καρυώτικο» και «Βουρλάκι» δεν τις γνωρίζουμε, διότι δεν τις αναφέρουν οι χάρτες.

      Όσον αφορά τον Κούτπα, η ευκολότερη ανάβαση στην κορυφή του γίνεται από τη νότια πλευρά μέσω μιας βραχώδους αλλά βατής κόψης, και με αφετηρία τον οικισμό «Κυνηγός» (Κυνηγού) Ευρυτανίας που προσεγγίζεται με αυτοκίνητο, μέσω κακής βατότητας δρόμου, ο οποίος ξεκινά από τον Άνω Άγιο Βλάσιο Αγρινίου. Η διαδρομή για την κορυφή έχει και κόκκινα σημάδια.

      Διαγραφή
  8. Σπύρος Θεοδωρόπουλος9/8/16, 6:17 π.μ.

    Ευχαριστώ πολύ!

    Πώς μπορεί κανείς να μπει στο συγκεκριμένο "τριγωνομετρικό δίκτυο" (απ' όπου η φωτογραφία), έτσι ώστε να έχει εποπτικότερη εικόνα τής ευρύτερης περιοχής, και να μπορεί να κινηθεί μέσα σ' αυτό προς όλες τις κατευθύνσεις, να ζουμάρει κλπ.;

    Γιατί η συγκεκρομένη φωτογραφία δεν με βοηθάει και πολύ.

    Να 'στε καλά!

    Πόση ώρα θέλει ένα μέσο πόδι από του Κυνηγού ως την κορυφή του Κούτπα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σελίδα για τα τριγωνομετρικά είναι αυτή: http://trigonometrika.gr/. Κινηθείτε στον χάρτη σε όποια κατεύθυνση θέλετε και επιλέξτε "δορυφόρος" πάνω αριστερά για πιο καλή πλοήγηση.

      Από Κυνηγού μέχρι την κορυφή του Κούτουπα πρέπει να είναι γύρω στη μιάμιση ώρα περίπου.

      Συγγνώμη για την καθυστέρηση!

      Διαγραφή
    2. Σπύρος Θεοδωρόπουλος30/8/16, 1:38 μ.μ.

      Ευχαριστώ πολύ.
      Καλά πατήματα!

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος14/1/17, 3:14 π.μ.

    Εξαιρετικη διαδρομη.Υπαρχει αλλη μια τρομερη διαδρομη απ την θεση Χαλκοματά (αναμεσα στο δρομο καρυας-τερνου). Εκει πανω ως παιδι τα καλοκαιρια μεχρι το 90 περιπου την εκανα καθε μερα πηγαινοντας με τον μακαριτη τον παππου μου στο μαντρι της φωτογραφιας στο πλατανακι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σπύρος Θεοδωρόπουλος9/3/17, 3:46 π.μ.

    Γεια και χαρά!

    Για το "Ορσί" και το "Τσιμπλοβούνι" και πάλι:

    Τελικά, το βουνό που εσείς (σύμφωνα με το "Τριγωνομετρικό Δίκτυο") λέτε Ορσί, πρέπει να ειναι αυτό που εμείς οι κάτοικοι του Αγίου Θεοδώρου (πρώην Μαχαλά) ξέρουμε ως Καρυώτικο.
    Ένας γέρος κτηνοτρόφος από την Καρυά (Ρυάκι), που έχει περάσει και εξακολουθεί να περνάει μεγάλο μέρος τής ζωής του σ' εκείνα τα βουνά, μου είπε ότι το βουνό αυτό λέγεται Ούρσι. Μια γιαγιά, επίσης από την Καρυά, μου το είπε Γουρς(!), ενώ ένας άλλος γέρος μού το είπε σκέτο Ούρς(!!)
    Η λέξη πρέπει να είναι Βλάχικη. Στα Βλάχικα, Ούρσα σημαίνει αρκούδα. Urs στα Ρουμάνικα σημαίνει επίσης αρκούδα.
    Και, βέβαια, πολύ εύκολα το "Ούρς" εξελληνίζεται σε Ούρσι και τελικά σε Ορσί...
    Οι ίδιοι μου είπαν ότι το άλλο βουνό, το "Τσιμπλοβούνι", που βρίσκεται ανάμεσα στο Ορσί και στο Πλατανάκι (εμείς το ξέρουμε ως Πλατάνι) δεν λέγεται Τσιμπλοβούνι αλλά Τυφλοβούνι.

    Σας εύχομαι υγεία και τύχη!

    Σπύρος Θεοδωρόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ήμουν και γω εκεί! Χθες μαζί με το Χρήστο κάναμε σε μια καταπληκτική από άποψης ημέρας - ορατότητας μεγάλο μέρος της διαδρομής. Βρεθήκαμε λίγο πριν τον Στέγγο. Τρομερή διαδρομή, μακάρι να είχα ένα τετράωρο παραπάνω να τη "χορτάσω" όπως πρέπει και να μη χρειαζόταν να γυρίσω Αθήνα... Δεσμεύομαι να την κυκλώσουμε μελλοντικά από το διάσελο Κοσίνας.

    Περιττό να πω, ότι παίζει να είναι η κορυφογραμμή αυτή η πιο βουνίσια στο Παναιτωλικό μη, βουνίσια με την έννοια της αγριάδας και της θέας που φαίνεσαι χαμένος στη Βουνοθάλασσα των βουνών της Στερεάς. Και μάλιστα με πανέμορφο ανάγλυφο.

    Συντάκτες και αναγνώστες, αναμείνατε λίαν συντόμως άρθρο + βιντεο-καταγραφή της βόλτας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή