Χειμερινή ανάβαση στην Κρημνίτσα Παναιτωλικού

   H Κρημνίτσα είναι η τέταρτη σε ύψος κορυφή του Παναιτωλικού Όρους, με υψόμετρο 1.816 μέτρα. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι (βορειοανατολικά) από τον Κατελάνο και αποτελεί μέρος του πολυσχιδούς και ογκώδους ορεινού συγκροτήματος που δεσπόζει στα νοτιοδυτικά της οροσειράς.

  Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του χωριού Σιτόμενα (www.sitomena.net), η Κρημ(ε)νίτσα πήρε την ονομασία της από μια κοπέλα ονόματι Νίτσα (Ελενίτσα), που όντας κυνηγημένη από τους Τούρκους, γκρεμίστηκε και σκοτώθηκε σ' αυτή την τοποθεσία. Στους πρόποδες της Κρημνίτσας είναι χτισμένο το Λαμπίρι, ένα από τα γνωστότερα ορεινά χωριά της Αιτωλοακαρνανίας, το οποίο αποτέλεσε και την αφετηρία της πορείας μας.

  Αν και είχε περάσει ένας μήνας από τις σφοδρές χιονοπτώσεις του Ιανουαρίου, το χιόνι παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο στο μεγαλύτερο μέρος του βουνού (παρά τους νοτιάδες και τις λιακάδες), πράγμα που έκανε την διαδρομή ακόμα πιο ευχάριστη, με απαραίτητη όμως την χρήση χιονορακετών για ξεκούραστο βάδισμα.

  Έτσι, ακολουθώντας τον δασικό δρόμο που ξεκινά ακριβώς πριν το σχολείο του χωριού, φτάσαμε ως το τέλος του (1.500μ. υψόμετρο) και μέσω μιας κόψης βγήκαμε χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία στην μικρή κορυφή της Κρημνίτσας (1.728μ.). Η συνέχεια της διαδρομής όμως ήταν αρκετά πιο απαιτητική, και σε συνδυασμό με την ήδη περασμένη ώρα και τον κλειστό καιρό, εγκαταλείψαμε την προσπάθεια φτάνοντας μέχρι τα 1.760μ. λίγο πριν την ψηλή κορυφή.

Ακολουθώντας τον δασικό δρόμο.

Δρόμος...στο πουθενά!

Μετά την ομίχλη, χαλάζι και ψιλόβροχο προστέθηκαν στα χαρακτηριστικά του καιρού.

Έχοντας αφήσει πλέον τον δρόμο και ακολουθώντας την κόψη της Κρημνίτσας.

Το Άνω Λαμπίρι.

Κοιτώντας βόρεια, την συνέχεια της οροσειράς.

Οι Νάνες (1.690μ.), με  ένα ελαφρύ στρώσιμο χαλαζιού και κάποιες χιονούρες στη νότια πλευρά τους. Στο βάθος αριστερά, διακρίνεται και η κορυφή του Νεραϊδοβουνίου (1.781μ.) μέσα στην ομίχλη.

Αριστερά η Καταβόθρα (1.752μ.) και κάτω το Πλοκοπάρι.

Το λευκό είναι το χρώμα που κυριαρχεί εδώ πάνω.

Βαδίζοντας παράλληλα με τις κορνίζες...

Οι δυο κορυφές της Κρημνίτσας.

Μετά από 6 χλμ. και 3,5 ώρες, φτάνουμε στο τριγωνομετρικό κολωνάκι της μικρής κορυφής (1.728μ.).

Στο βάθος η Στριγανιά και ο δρόμος για Λαμπίρι.

Η Στριγανιά Αιτωλοακαρνανίας.

Στο βάθος η κορυφή Ντόμη (1.660μ.).

Η ψηλότερη κορυφή του Παναιτωλικού όρους, ο Κατελάνος, ξεπροβάλλει πίσω από τις απότομες πλαγιές της Κρημνίτσας...

Λίγο πιο αριστερά βλέπουμε την εντυπωσιακή Ξάνθη (1.810μ.). Όλη η μαγεία του χειμερινού βουνού, σε μια φωτογραφία!

Η κακοτράχαλη κόψη της Κρημνίτσας, και το τελευταίο μέρος της διαδρομής...σ΄αυτό το σημείο εγκαταλείψαμε την προσπάθεια. Δείτε την ακριβή τοποθεσία εδώ.

Επιστρέφοντας. Σε πρώτο πλάνο η μικρή κορυφή της Κρημνίτσας (1.728μ.), και στο βάθος η συνέχεια του Παναιτωλικού όρους προς τα ανατολικά (Σουφλιά, Αραποκέφαλα, Τούμπα, Ξεροβούνι, Τριανταφυλλιά).

Κρημνίτσα (1.728μ.). Διακρίνεται και το τριγωνομετρικό κολωνάκι.

Κλείσιμο του καιρού από τα βόρεια...

Ένα μικρό διάλειμμα.

Απέναντι ξεπρόβαλλε η Τριανταφυλλιά (1.817μ.).

Η απόληξη της ανατολικής κόψης του Κατελάνου με φόντο την Ξάνθη,
και κάτω αριστερά η θέση «Πόρτες», το βράχινο πέρασμα του μονοπατιού
που ξεκινά από το Κάτω Λαμπίρι.

«Ψηλά βουνά κι απάτητα...»

Περιμένοντας για κάποιο άνοιγμα του καιρού, πριν κατηφορίσουμε για Λαμπίρι.

Δείτε το βίντεο σε ποιότητα 1080p HD

Στο πολυπόθητο αλλά σύντομο άνοιγμα του καιρού, αντικρίσαμε το εντυπωσιακό συγκρότημα των κορυφών...μπροστά η Κρημνίτσα και στο βάθος δεξιά ο Κατελάνος.

Μια πιο κοντινή ματιά στην Κρημνίτσα...διακρίνονται και τα ίχνη της πορείας μας.

Ο...δρόμος για Λαμπίρι!

Κατηφορίζοντας για Λαμπίρι, ανάμεσα στα αιωνόβια έλατα και πάνω σε ένα βαρύ και συμπαγές στρώμα χιονιού.

Άραγε πόσα και πόσα χιόνια έχουν «δει» αυτές οι πλαγιές...

Τελευταία ματιά στον Κατελάνο.

Ένα μυστήριο απλώνεται στο βουβό ελατόδασος...απέναντι η κάτασπρη βουνοκορφή της Ξάνθης, με τον ήλιο να κάνει τα τελευταία του παιχνίδια, και το αγριεμένο Καστανόρεμα στα χαμηλά, να σπάει τη σιωπή.