Ήταν Μάρτιος 2017, κι ανεβαίναμε στην κορυφή Γκουράσα του όρους Λάκμος ή Περιστέρι, στην Ήπειρο. Ο άνεμος λυσσομανούσε, το κρύο ήταν εξαιρετικά διαπεραστικό και μόνο ο -αδύναμος να μας ζεστάνει- ήλιος μπορούσε εκείνη τη μέρα να θυμίζει κάτι από τον ερχομό της άνοιξης...
Καθώς ανηφορίζαμε στην δυτική κόψη της Γκουράσας και είχαμε μπει στην τελική ευθεία για την κορυφή, κοντοσταθήκαμε να πάρουμε μια ανάσα και κοιτάξαμε πίσω μας, σαν κάτι μέσα μας να ήξερε ότι εκείνη την ημέρα θα αντικρίζαμε το φοβερότερο από όλα τα τοπία που μέχρι τώρα είχαμε δει:
Το αεροπλάνο και ο Τόμαρος! Μια σύγκριση που αποκάλυψε με τον καλύτερο και πιο παραστατικό τρόπο, πως ένα αξιοθαύμαστο ανθρώπινο δημιούργημα είναι (κυριολεκτικά!) ένα τίποτα μπροστά στο μεγαλείο της φύσης και το επιβλητικό ανάστημα των βουνών!
Καθώς ανηφορίζαμε στην δυτική κόψη της Γκουράσας και είχαμε μπει στην τελική ευθεία για την κορυφή, κοντοσταθήκαμε να πάρουμε μια ανάσα και κοιτάξαμε πίσω μας, σαν κάτι μέσα μας να ήξερε ότι εκείνη την ημέρα θα αντικρίζαμε το φοβερότερο από όλα τα τοπία που μέχρι τώρα είχαμε δει:
Το αεροπλάνο και ο Τόμαρος! Μια σύγκριση που αποκάλυψε με τον καλύτερο και πιο παραστατικό τρόπο, πως ένα αξιοθαύμαστο ανθρώπινο δημιούργημα είναι (κυριολεκτικά!) ένα τίποτα μπροστά στο μεγαλείο της φύσης και το επιβλητικό ανάστημα των βουνών!
Ο πιλότος κατευθύνει το αεροσκάφος και τους επιβάτες του στο αεροδρόμιο των Ιωαννίνων, υπό την σιωπηλή εποπτεία του φοβερού και επιβλητικού γίγαντα που ακούει στο όνομα Τόμαρος... τα λόγια είναι περιττά!
Με φόντο τα Λακκώματα (1.665μ.)
Γενική άποψη του Τόμαρου ή Ολύτσικα, από την κορυφή της Γκουράσας... επίσης γνωστός και ως «Τα Δυο Βουνά» (1.971 και 1.820μ.)
*Φωτογραφίες από την ανάβαση στην Γκουράσα μπορείτε να δείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου