Ανάβαση στον Τόμαρο (Ολύτσικα)

   Ο Τόμαρος ή Ολύτσικα ή Ολύτσικας είναι βουνό του νομού Ιωαννίνων, που δεσπόζει στα νοτιοδυτικά της ομώνυμης πόλης, πάνω από την αρχαία Δωδώνη. Έχει συνολικό μήκος 12χλμ., και με κατεύθυνση από ΒΔ προς ΝΑ, δημιουργεί δύο κύριους όγκους: την Μικρή Ολύτσικα ή Κορυφή Μπέλου (1.820μ.) και την Μεγάλη Ολύτσικα (1.971μ.), ακούγοντας έτσι και στο όνομα «Τα Δυο Βουνά». Βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του νοητού κύκλου που δημιουργούν οι όγκοι Μιτσικέλι, Ξεροβούνι, Θεσπρωτικά Όρη, Όρη Σουλίου και Όρη Παραμυθιάς, κατέχοντας τα «πρωτεία» του υψομέτρου, σε ολόκληρη αυτή την περιοχή.

   Από τον Τόμαρο πηγάζουν οι ποταμοί Λούρος και Τύρια, ενώ κάποιες από τις πηγές του Αχέροντα βρίσκονται επίσης στο βουνό. Ο όγκος του αποτελείται κυρίως από ασβεστολιθικά πετρώματα που κάνουν το βουνό ιδιαίτερα τραχύ και άγριο, ειδικά στα μεγάλα υψόμετρα και στο νότιο μέρος του, το οποίο χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη έλλειψη δέντρων, με εξαίρεση κάποιες βελανιδιές. Μόνο στα χαμηλά υψόμετρα ευνοείται η βλάστηση (κυρίως πουρνάρια), ενώ τα δάση από έλατα περιορίζονται στο βορειοανατολικό άκρο του.

  Tο ιδιαίτερο ανάγλυφό του, το σχήμα που εσκεμμένα θαρρείς ότι κάποιος το σμίλεψε συμμετρικό, ο όγκος του που ορθώνεται απότομα και στέκει μοναχικός κι αγέρωχος ξέχωρα από την οροσειρά της Πίνδου, προσδίδουν στο βουνό αυτό το «κάτι» που σε κάνει να το θαυμάσεις και να το αγαπήσεις από την πρώτη κιόλας στιγμή. Από κάποιους έχει χαρακτηριστεί και ως ο «Ηπειρώτικος θρόνος του Δία», εξ' αιτίας του σχήματός του, που θυμίζει αρκετά το Στεφάνι του Ολύμπου. Άλλωστε, πιστεύουμε ότι δεν επιλέχθηκε τυχαία να φιλοξενηθεί στους πρόποδές του το αρχαιότερο ελληνικό μαντείο, το οποίο αποτελούσε και λατρευτικό κέντρο του Δία και της Διώνης...

   Στους πρόποδες του Τόμαρου βρίσκονται τα χωριά Μελιγγοί, Μαντείο, Δωδώνη, Δραμεσιοί, Αγ. Αναστασία, Μπαγαίοι, Μπαουσιοί, Ασπροχώρι, Πλατανιά, Λίππα, Ανάληψη, Αχλαδιές, Βαργιάδες και Κοπάνη, η οποία αποτέλεσε την αφετηρία της πορείας μας. Παίρνοντας τον χωματόδρομο για Παλιοχώρι, φτάσαμε στα ριζά του όγκου της μεγάλης Ολύτσικας, από την ανατολική της πλευρά, και έπειτα ακολουθήσαμε την επιμήκη κόψη που όσο ανηφορίζαμε, τόσο πιο απότομη, κοφτερή και κακοτράχαλη γινόταν, μέχρι το υψόμετρο των 1.680μ. περίπου, απ' όπου η πορεία προς τις ψηλές κορυφές του βουνού ήταν αρκετά ανηφορική και πάλι, αλλά με πιο ομαλό έδαφος. Αρκετά μεγάλη και κουραστική διαδρομή, αλλά εντυπωσιακή, με εκπληκτική θέα καθ΄όλη τη διάρκεια, ειδικά προς την ανατολική και πιο ενδιαφέρουσα πλευρά του βουνού (περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδρομή, μπορείτε να δείτε στο τέλος του άρθρου).

  Τα χιόνια, που ήταν ακόμα αρκετά παρά τις μεγάλες περιόδους ηλιοφάνειας και υψηλών θερμοκρασιών, έκαναν αυτή την εξόρμηση ακόμα πιο όμορφη και ξεχωριστή... μια εξόρμηση που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας, καθώς ένα πολυαγαπημένο βουνό μάς δέχτηκε στην κορυφή του έπειτα από αρκετά χρόνια «γνωριμίας», χαρίζοντάς μας πανέμορφες εικόνες και δυνατά συναισθήματα που μόνο εκεί τα συναντάς!

Κοιτώντας την επιβλητική Ολύτσικα από το σημείο εκκίνησης.

Αρκετά πιο ψηλά, και περίπου δύο ώρες μετά την εκκίνηση, βαδίζουμε στην κόψη που θα μας οδηγήσει στις ψηλές κορφές του βουνού.

Αριστερά μας έχουμε τους Βαργιάδες, ένα χωριό χτισμένο στους νότιους πρόποδες του βουνού. Στο βάθος τα Θεσπρωτικά Όρη.

Δεξιά μας η Μανολιάσα, με φόντο την κάτασπρη Τύμφη και τον Σμόλικα...η θέα ήδη είναι εκπληκτική!

Από αυτό το σημείο, και για απόσταση 500μ. περίπου, η κόψη γίνεται αρκετά απότομη, βραχώδης και σαθρή, με πολύ λίγες εναλλακτικές για παράκαμψη.

Οι απότομες πλαγιές της Ολύτσικας, με τα φυλλοβόλα δέντρα να βρίσκονται ακόμα υπό την επήρεια του χειμώνα.

Σε κάθε ματιά που ρίχνεις γύρω σου, αυτό το βουνό σου υπενθυμίζει την τραχύτητά του!

Αρκετά σημεία απαιτούν την χρήση και των χεριών...στο βάθος δεξιά η Γκαμήλα.

Έχοντας περάσει το δύσκολο μέρος της διαδρομής. Απέναντί μας τα χτένια της Ολύτσικας...

Τελική ευθεία για τις κορφές...από τις τέσσερις διαδοχικές μύτες που διακρίνονται στο βάθος, η ψηλότερη είναι η αριστερή.

Κοιτώντας την ψηλή κορυφή της Ολύτσικας, από την νότια κορυφή. Απομένει ένα σύντομο κατέβασμα στο διάσελο μπροστά μας, και έπειτα η τελική ανάβαση.

Στην κορυφή της Ολύτσικας (1.971μ.), 4,5 ώρες μετά την εκκίνηση. Δεξιά η νότια κορυφή και στο βάθος η Πίνδος (Λάκμος, Κακατδίτσα, Τζουμέρκα).

Πανόραμα του εντυπωσιακού και αχανούς συγκροτήματος Λάκμου - Κακαρδίτσας - Τζουμέρκων.

Όρος Λάκμος ή Περιστέρι...οι κορυφές Γκουράσα (2.185μ.) και Τσουκαρέλα (2.294μ.). Τέρμα κάτω διακρίνεται η Δαφνούλα Ιωαννίνων.

Το συγκρότημα της Κακαρδίτσας, ο συνδετήριος κρίκος Λάκμου - Τζουμέρκων. Διακρίνονται οι κορυφές Τσούμα Πλαστάρι (2.191μ.), Καταραχιάς (2.280μ.), Κακαρδίτσα (2.429μ.) και Ρουίστα (2.254μ.).

Η Κακαρδίτσα (2.429μ.), η Ρουίστα (2.254μ.) και μέρος των Τζουμέρκων: Στρογγούλα (2.112μ.), Ρόκα (2.143 μ.) και Γερακοβούνι (2.364μ.).

Η εντυπωσιακή πυραμίδα της Στρογγούλας (2.112μ.), μια πασίγνωστη κορυφή των Τζουμέρκων.

Το χιόνι ακόμα καλά κρατεί στις ανήλιαγες και απότομες πλαγιές της Ολύτσικας. Στο κέντρο η κόψη που διασχίσαμε και πίσω η εθνική οδός Άρτας - Ιωαννίνων.

Μπροστά το Ξεροβούνι (1.655μ.) και στο βάθος Δυτικά Άγραφα και Όρη Βάλτου.

Πίσω από το Ξεροβούνι: αριστερά ο Κοκκινόλακκος (1.796μ.) και πίσω οι κορυφές των Αγράφων Μπορλέρο (2.017μ.), Κοκκινόλακκες (1.911μ.), Πλάκα (2.004μ.), Αφορισμένη (2.065μ.), Ντελιδήμι (2.163μ.), Σαλαγιάννη (2.130μ.) και Γαλάτσι (1.894μ.).

Κοιτώντας βόρεια από την κορυφή της Ολύτσικας.

Στα σύνορα με την Αλβανία βρίσκονται τα Όρη Τσαμαντά. Εδώ, η ψηλότερη κορυφή τους, η Μουργκάνα (1.806μ.).

Η Νεμέρτσικα ή Δούσκο (2.498μ.) που βρίσκεται μέσα στην Αλβανία, εκτός από το νότιο μέρος της (αυτό με τις χιονούρες) που βρίσκεται ακριβώς πάνω στα σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας.

Γκαμήλα ή Τύμφη (2.497μ.), το γιγαντιαίο ελληνικό βουνό με το ιδιαίτερο ανάγλυφο και τις χαώδεις ορθοπλαγιές στην βόρεια πλευρά του.

Το λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων, με την Παμβώτιδα και το Μιτσικέλι (1.810μ.).

Κοντινή ματιά στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Η Μανολιάσα Ιωαννίνων, ένα χωριό με τέλεια θέα προς τον όγκο της Ολύτσικας.

Το Θεριακήσι Ιωαννίνων και πάνω δεξιά η υπό κατασκευή γέφυρα Κρυφοβού, της Ιόνιας Οδού.

Στα δυτικά του Τόμαρου βρίσκονται τα Όρη Σουλίου και Παραμυθιάς.

Όρη Σουλίου. Η κορυφή Κακοσούλι (1.553μ.) και μέρος των χωριών Ρωμανός και Σιστρούνι Λάκκας Σουλίου.

Βριτζάχα ή Αλισσός (1.613μ.) και Γκορίλας (1.658μ.), οι ψηλότερες κορυφές των Ορέων Σουλίου και Παραμυθιάς αντίστοιχα.

Η Χιονίστρα (1.643μ.)

Τα Θεσπρωτικά Όρη (1.332μ.). Στο κάτω μέρος διακρίνονται τα χωριά Δερβίζιανα και Γεωργάνοι Λάκκας Σουλίου, και στον ορίζοντα αχνοφαίνεται ο Αμβρακικός κόλπος με τα Ακαρνανικά Όρη (αριστερά) και την Λευκάδα (δεξιά).

Στον δρόμο της επιστροφής... μπροστά μας η νότια κορυφή (1.950μ.)

Η νοτιοανατολική απόληξη του όγκου της Ολύτσικας και η κόψη που πρέπει να διασχίσουμε. Αριστερά διακρίνεται ο χωματόδρομος για Κοπάνη και στο βάθος η Ιόνια Οδός με το Ξεροβούνι (1.655μ.).

Οι ανατολικές πλαγιές του βουνού, καταλήγουν πολύ ομαλά σε χαρακτηριστικό οροπέδιο με υψόμετρο 980μ.

Εντυπωσιακές οι κορνίζες χιονιού που «διακοσμούν» την κόψη σε όλο σχεδόν το μήκος της!

Η κόψη.

Κατεβαίνοντας με προσοχή, τα σαθρά πετρώματα της κόψης.

Τα γκρέμια στις νότιες πλαγιές της Ολύτσικας... στο βάθος ο «Κάμπος», ακόμα ένα οροπέδιο του βουνού, με υψόμετρο 1.250μ.

Ξεκούραση στα χαμηλά, με το βλέμμα στραμμένο στον Τόμαρο.

Αποχαιρετώντας το μεγαλείο του Τόμαρου ή Ολύτσικα, του «Ηπειρώτικου θρόνου του Δία»...

Η διαδρομή στο Wikiloc:

Powered by Wikiloc

Εναέρια άποψη του Τόμαρου και η διαδρομή: