Ο φθινοπωρινός απολογισμός της φύσης. Ορεινές σοδειές, τοπία & εμπειρίες

   Το καλοκαίρι τελείωσε (ασυνήθιστα νωρίς για φέτος), ο καιρός αλλάζει προς το χειμωνιάτικο και ο κήπος που φυτέψαμε πριν μήνες, έπαψε πλέον να μας δίνει όσα έδινε μέχρι τώρα. Ένα σωρό καλούδια «συμπλήρωναν» το τραπέζι όσων φρόντισαν γι αυτό, ολόκληρο το καλοκαίρι.

  Επειδή η φύση θυμάται τι της έχεις δώσει και αναλόγως το επιστρέφει, κι επειδή ποτέ δεν θέλει να μας αφήνει παραπονεμένους ανεξάρτητα από το αν το εκτιμούμε ή όχι, τώρα ήρθε η ώρα να συμπληρώσουν άλλα καλούδια το τραπέζι μας... καρποί που τόσον καιρό ωρίμαζαν κρυμμένοι ανάμεσα στις φυλλωσιές και στα κλαδιά των δέντρων, είναι τώρα έτοιμοι να ωφελήσουν όσους δεν ξέχασαν ότι η φύση πάντα ανταμείβει.

  

   Μαζί με τον απολογισμό της φύσης για την χρονιά που πέρασε, κάνει τον απολογισμό του κι ο άνθρωπος ώστε να δει πως μπορεί να επωφεληθεί μέσα απ' αυτόν, και να εφοδιαστεί αναλόγως για τον χειμώνα που έρχεται. Στην ορεινή Τριχωνίδα, στον καλά κρυμμένο στους πρόποδες του Παναιτωλικού μικρο-οικισμό με την ονομασία «Σκαλτίνα», οι λιγοστοί κάτοικοι (μόνιμοι και μη) κάνουν τις τελευταίες υπαίθριες δουλειές τους πριν την έλευση του χειμώνα: Πριν λίγες μέρες ο τρύγος, τώρα το «πιάσιμο» του μούστου, το μάζεμα των καρυδιών και η αποθήκευση καυσόξυλων... όλα με τάξη οργανωμένα, όπως πάντα έκαναν και οι παλιότεροι, και «υπό την σκέπη» των βουνοκορφών που περήφανα εποπτεύουν την περιοχή, μέσα σε ένα μαγευτικό φθινοπωρινό σκηνικό...

Ορεινή Τριχωνίδα, Οκτώβριος 2018

Το πιάσιμο του μούστου! Φέτος βέβαια, η ποσότητα ήταν μικρή λόγω

της γενικής κακοκαιρίας του καλοκαιριού, αλλά... η φύση δίνει, η φύση παίρνει!

Μοσχοφίλερο, αετονύχι και μαυρούδι οι ποικιλίες σταφυλιού.

Στην υγειά μας! Με φόντο τις βουνοκορφές του Παναιτωλικού...

Αφού το κρασί αποθηκεύτηκε στα βαρέλια, ώρα για τα «τσάμπρα» (πατημένα σταφύλια) ή «τσίπ(ου)ρα».

Ένα μήνα μετά την αποθήκευσή τους, τα «τσίπρα» θα μπουν σε καζάνια ώστε να βράσουν και να παραχθεί ακόμα ένα προϊόν: το τσίπουρο!

Παράλληλα, το μάζεμα των καρυδιών που έχουν πέσει από τα δέντρα, έχει ξεκινήσει.

Ο «καρόλογγος» (δάσος από καρυδιές) της Σκαλτίνας. Πολλά από τα χωράφια των κατοίκων του οικισμού είναι φυτεμένα με καρυδιές, καθώς ευδοκιμούν σ' αυτόν τον τόπο.

Η γέρικη καρυδιά κι ο (ακόμα πιο γέρικος...) Κατελάνος.

Φύση. Πρέπει να έρθεις σε επαφή μαζί της για να την αγαπήσεις αληθινά.

Αν δεν βρεθεί άνθρωπος να τα μαζέψει, η φύση έχει κι άλλους που πρέπει να επωφεληθούν...

Ακούραστοι εργάτες.

Το ήμερο δέντρο και το άγριο... καρυδιά και έλατο, συνδυάζονται τέλεια μέσω της οπτικής γωνίας αυτού του τόπου προς τα γύρω βουνά.

Τα εντυπωσιακά βράχια του Άι-Λιά.

Πέριξ του οικισμού (1).

Πέριξ του οικισμού (2).

Αν δεν τα φτάσουμε εμείς, οι σκίουροι θα τα καταφέρουν σίγουρα!

Πέριξ του οικισμού (3).

Μέρος του οικισμού και το εκκλησάκι του, ο Άι- Γιάννης.

Παναιτωλικό Όρος, λεπτομέρεια.

Ο βραχώδης όγκος του Προφήτη Ηλία (Άι-Λιά) ορθώνεται εντυπωσιακά, ως αναπόσπαστο κομμάτι των τοπίων της Σκαλτίνας.

Χωράφι (η λεγόμενη «λάκα») στην Σκαλτίνα. Στο βάθος η οροσειρά του Παναιτωλικού.

Ο Κάλανος με φόντο την Τσούκα (1.365μ.) και το Κοφτερό (1.605μ.). Μέσα στο σύννεφο η Καταβόθρα (1.752μ.).

Κάποιες καστανιές ευδοκιμούν επίσης εδώ.

Η Παλιοκερασιά Αιτωλοακαρνανίας (πρώην δήμος Παναιτωλικού) στους πρόποδες του Μαυρομίχαλου.

Ο Κατελάνος (1.924μ.) με το φθινοπωρινό του πέπλο και κάτω η Παλιοκερασιά.

Φεύγοντας από την Σκαλτίνα. Αυτό το βουβό φθινοπωρινό σκηνικό, μαγεύει!

Κατελάνος (1.924μ.), Γιόρλα (1.820μ.), Γερακούλα (1.644μ.) και κάτω η Παλιοκερασιά.

Η πανέμορφη βουνοκορφή του Κέδρου (1.641μ.).