Χειμερινή ανάβαση στην Κρημνίτσα. Μια παραμονή Χριστουγέννων διαφορετική απ' τις άλλες...

   Ο καιρός επιτέλους είχε κάνει το «πρέπον» και σωστό για Δεκέμβρη μήνα, κάτι που δεν συνηθίζει τα τελευταία χρόνια... Εδώ στην Αιτωλοακαρνανία, αλλά και την Πίνδο γενικότερα, τα βουνά επηρεάζονται περισσότερο από κακοκαιρίες προερχόμενες από το Ιόνιο πέλαγος. Όλοι οι υπόλοιποι «καιροί» αφήνουν ξέχιονα ή ελάχιστα χιονισμένα αυτά τα βουνά, ειδικά όσα βρίσκονται στα δυτικότερα τμήματα.

Η Στριγανιά και η κορυφή Κρημνίτσα,
το πρωινό της εξόρμησής μας.

  Η κακοκαιρία είχε εμμείνει περισσότερο από 24 ώρες  στην περιοχή, και εναπόθετε αξιόλογες ποσότητες χιονιού όχι μόνο στις βουνοκορφές, αλλά και σε όλα τα ορεινά χωριά, σαν να σκόπευε να «αναπληρώσει το κενό» της καλοκαιρίας των προηγούμενων ημερών και σαν να ήθελε να μας βάλει ακόμα περισσότερο στο εορταστικό κλίμα των ημερών...

  Απ' το Αγρίνιο, ο όγκος του Παναιτωλικού φαινόταν για τα καλά χιονισμένος, θυμίζοντας Φεβρουάριο παρά Δεκέμβριο, και αποτελώντας μια πολύ καλή πρόκληση για τους λάτρεις των χειμερινών εξορμήσεων. Δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε αμμέτοχοι. Ανηφορίσαμε για το βουνό, με στόχο την ανάβαση στην Κρημνίτσα από το Άνω Λαμπίρι, όπου φτάσαμε εκείνο το παγωμένο πρωινό τοποθετώντας αντιολισθητικές αλυσίδες από το ύψος της Μακριάς Λογγάς και πάνω. Ο δρόμος ήταν -κυριολεκτικά- παγοδρόμιο!

 Αφήσαμε το αυτοκίνητο στην είσοδο του χωριού, και αφού ετοιμαστήκαμε άρον-άρον για να ξεκινήσουμε άμεσα το περπάτημα και να ζεσταθούμε, πήραμε τον δρόμο που ξεκινά απέναντι από το σχολείο του χωριού και οδηγεί μετά από 5χλμ. περίπου στην βάση της Κρημνίτσας και στην ράχη - σύνορο με τα βοσκοτόπια του χωριού Σιτόμενα, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του βουνού.

 Το κρύο ήταν πολύ τσουχτερό, και ο δυνατός, βορειοανατολικός άνεμος έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα (ειδικά όταν βγήκαμε στην ράχη της Κρημνίτσας...), πέρα από το γεγονός ότι παρέσερνε το φρέσκο χιόνι με αποτέλεσμα οι ανεμοδαρμένες βουνοκορφές να είναι λιγότερο χιονισμένες από τις παρυφές του βουνού και τα πέριξ του χωριού. Απολαύσαμε στο έπακρο την μαγεία και την αίσθηση του αυθεντικού, βουνίσιου χειμώνα, όπως και τα μοναδικά τοπία από τα χιονισμένα βουνά της περιοχής... και κάπως έτσι, ζήσαμε μια παραμονή Χριστουγέννων, διαφορετική απ' τις άλλες!

Ορεινή Τριχωνίδα,

Παραμονές Χριστουγέννων 2017

 Χειμωνιάτικο Λαμπίρι. Οι πρώτες αχτίδες πέφτουν στο χωριό...

Στον δρόμο για Κρημνίτσα.

Το Κάτω Λαμπίρι, ο δρόμος - «παγοδρόμιο» και στο βάθος η Στριγανιά...

Όλο και περισσότερες βουνοκορφές εμφανίζονται καθώς κερδίζουμε υψόμετρο.

Αραποκέφαλα (1.608μ.), η ανατολική τους κορυφή.

Ο επιβλητικός Κατελάνος!

Βουνοκορφή Τριανταφυλλιά (1.817μ.)... πολλά τα μποφόρ.

Απέναντι ο Μύτικας (1.501μ.).

Έβαλαν τα «γιορτινά» τους.

Απολαυστική διαδρομή!

Ξεκούραση, με θέα τις ψηλές κορφές.

«Άλλος κόσμος»...

Η κορυφή του Κατελάνου (1.924μ.).

Η Ξάνθη (1.810μ.).

Στον ορίζοντα τα Όρη της Ναυπακτίας.

Το φυσικό στολίδι του ελάτου!

«Κόβοντας» τις τελευταίες στροφές του δρόμου.

*Διαθέσιμη η ποιότητα βίντεο 1080p HD

Τα Αραποκέφαλα (1.603 και 1.608μ.) και στο βάθος η Καλιακούδα (2.099μ.).

Η κοπιαστική ανηφόρα που ακολουθήσαμε από το Λαμπίρι, μας έβγαλε επιτέλους εδώ... στην ράχη της Κρημνίτσας! Με πολύ, πολύ αέρα...

Βαδίζοντας στην κόψη.

Η ψηλή κορυφή της Κρημνίτσας (1.816μ.), με την βόρεια απόληξη του Κατελάνου (1.855μ.)...
Στον ορίζοντα τα Ακαρνανικά Όρη.

Μπροστά ο Πεταλάς (895μ.) και πίσω η πανέμορφη οροσειρά των Ακαρνανικών! Δυστυχώς, αυτή ήταν μια από τις τελευταίες φωτογραφίες με την παρθένα εκδοχή αυτών των βουνών, καθώς τώρα πλέον έχουν τοποθετηθεί ανεμογεννήτριες απ' άκρη σ' άκρη... (δείτε εδώ)

Τραβερσάροντας την ράχη

Τα τελευταία μέτρα.

Στην (δεύτερη) κορυφή της Κρημνίτσας (1.728μ.), μετά από 5 ώρες...

Χειμώνας!

Η συνέχεια της οροσειράς προς τον βορρά.

Σε πρώτο πλάνο το Κοφτερό (1.602μ.) και πίσω η Καλάνα (1.508μ.) με τις υπόλοιπες βουνοκορφές του Βάλτου.

Φαφούτα (1.568μ.), η ορθοπλαγιά του Προφήτη Ηλία με φόντο τα Όρη Βάλτου (Αντρώνης, Τσούμα Πρατίνας, Μεσοβούνι, Γάβροβο) και τα Τζουμέρκα (2.393μ.). Αριστερά στο βάθος, αχνοφαίνεται τμήμα του όρους Μιτσικέλι!

Το εντυπωσιακό Νεραϊδοβούνι (1.761 και 1.781μ.) και στο βάθος αριστερά ο Κούτουπας (1.795μ.).

Στον ορίζοντα, τα Δυτικά Άγραφα.

Στο κέντρο η (σχεδόν ξέχιονη) Τσόκα (1.662μ.), και πίσω η Φτέρη (2.127μ.) με κάποιες ακόμα κορυφές των Δυτικών Αγράφων.

Οι Νάνες (1.690μ.) με την Τσίνα (1.715μ.) και στο βάθος τα Ανατολικά Άγραφα και η Χελιδόνα.

Εδώ αισθάνεσαι βουνό...

Ψάχνοντας κάποιο «απάνεμο» σημείο... μπροστά η ψηλή κορυφή της Κρημνίτσας (1.816μ.)

Η Ξάνθη (1.810μ.) και η απόληξη της ανατολικής κόψης του Κατελάνου.

Η κορυφή (1.728μ.). Κάτω αριστερά τα Σουφλιά (1.639μ.), με φόντο τον Πύργο, το Τρύπιο Βνι, την Χελιδόνα, το Βελούχι...

Το Τρύπιο Βνι (1.695μ.), ο Πύργος (1.569μ.) και μέσα στα σύννεφα η Χελιδόνα (1.974μ.) και το Βελούχι (2.313μ.).

Το συγκρότημα της Καλιακούδας (2.099μ.).

Στο βάθος το Πλατάνι (1.777μ.), με τις πολλές του κορυφές, και αριστερά το Ξεροβούνι (1.660μ.).

Οι βουνοκορφές του ανατολικού Παναιτωλικού και στο βάθος τα Όρη της Ναυπακτίας.

Η Τριανταφυλλιά (1.816μ.) και στο βάθος αριστερά το Πλατάνι (1.777μ.).

Ο Άννινος (1.702μ.) με τον δρόμο από Κόνισκα προς Μεσοκώμη, και στο βάθος οι νότιες απολήξεις των Βαρδουσίων.

Όρη Ναυπακτίας... δεξιά ο Αρδίνης (1.699μ.), αριστερά η Τσεκούρα (1.733μ.) και στο βάθος τα Όρη Λιδωρικίου.

Σε πρώτο πλάνο ο Μελίος (1.593μ.) του Παναιτωλικού όρους και πίσω  τα Όρη της Ναυπακτίας Ψωριάρης, Αλωνάκι, Ανεμίτσα, Τσακαλάκι, Μακρυνόρος, Μαλαθούνα, Ξηροβούνι και Βελβιτσιάς.

Μπροστά ο Μύτικας (1.501μ.) και πίσω ο Μελιός (1.593μ.).

Το Ριγάνι (1.464μ.) Ναυπακτίας και πίσω τα βουνά της Πελοποννήσου: Χελμός (2.355μ.), Κλωκός (1.778μ.), Μπαρμπάς (1.613μ.) και Παναχαϊκό (1.924μ.).

Η Ντόμη (1.660μ.) και στο βάθος ο Εύρύμανθος Αχαΐας, με τις κορυφές Μουγγίλα (2.169μ.), Ωλενός (2.223μ.) και Προφήτης Ηλίας (2.125μ.).

Η ώρα του γυρισμού.

Κατεβαίνοντας!

Άνω Λαμπίρι, δρόμος για Προυσό, και ο ξενώνας «Τα Ψηλά Βουνά».

Τα στολίδια των βουνών...

Μαγική στιγμή, λίγο πριν ακόμα μια μέρα τελειώσει.

Καταλήγοντας στο Άνω Λαμπίρι, την κατάλληλη ώρα για ξεκούραση, δίπλα στο τζάκι...

Άποψη της διαδρομής και των κορυφών, από τα Σουφλιά: