Ανάβαση στην Τριανταφυλλιά Παναιτωλικού (Απρίλιος 2018)

   Η Τριανταφυλλιά (1.817μ.), λόγω της εξέχουσας θέσης της και του μεγάλου υψομέτρου συγκριτικά με τις γειτονικές βουνοκορφές, θεωρείται λανθασμένα από αρκετούς ένα ξεχωριστό βουνό και όχι μέρος της οροσειράς του Παναιτωλικού. 

  Για όποιον όμως έχει περπατήσει όλα τα γύρω βουνά και έχει προσέξει και μελετήσει μέσα από διάφορες οπτικές γωνίες την αλληλουχία και τα πολλά κοινά χαρακτηριστικά ολόκληρου αυτού του ορεινού συμπλέγματος στα σύνορα Αιτωλοακαρνανίας - Ευρυτανίας, ετούτη η πανέμορφη βουνοκορφή δεν είναι παρά μια «έξαρση» των πολυάριθμων κορυφών του ανατολικού Παναιτωλικού, η οποία δικιολογημένα τραβάει την προσοχή, κάνοντας τον παρατηρητή να αγνοήσει αρχικά τις υπόλοιπες κορυφές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να θεωρηθεί ξεχωριστό βουνό. 

Η Τριανταφυλλιά από τα δυτικά.

  Το βέβαιο είναι ότι σε κάθε περίπτωση μιλάμε για μια εντυπωσιακή και άξια λόγου κορυφή, με κύρια χαρακτηριστικά τον μεγάλο όγκο,  τα εκτεταμένα υποαλπικά λιβάδια, τις επιμήκεις κορυφογραμμές και το «απαλό», ομοιόμορφο ανάγλυφο, αν και οι πλαγιές της είναι αρκετά επικλινείς. Εντυπωσιακή επίσης είναι και η εκτεταμένη έλλειψη θαμνώδους βλάστησης, κυρίως στα μεγάλα υψόμετρα, δημιουργώντας την εικόνα ενός κατ'εξοχήν «αλπικού» τοπίου, ειδικά υπό συνθήκες πλήρους χιονοκάλυψης.

   Ακόμα και την άνοιξη όμως, τότε που τα χιόνια υποχωρούν, το τοπίο στην Τριανταφυλλιά είναι εξίσου μαγευτικό και απολαυστικό. Ξεκινώντας από τον Τόρνο Ευρυτανίας, τον Απρίλιο του 2018, πραγματοποιήσαμε μια ακόμα ανάβαση στην Τριανταφυλλιά διασχίζοντας την βόρεια κορυφογραμμή της. Αν και η μέρα ήταν μουντή με τον ήλιο άφαντο, οι εικόνες που αντικρίσαμε ήταν πανέμορφες... οι χιονούρες που διακοσμούσαν υπέροχα τόσο το ίδιο το βουνό όσο και τα γύρω, οι φρεσκοανθισμένοι κρόκοι και το ανοιξιάτικο κελάηδισμα των πουλιών μέσα στο ελατόδασος, δεν θα μπορούσαν παρά να δημιουργήσουν τις συνθήκες για μια απολαυστική εαρινή εξόρμηση.

Το ρέμα του Τόρνου.

Στο δάσος.

Αρκετή ώρα αργότερα, παρακάμπτοντας το Ξεροβούνι. Μπροστά μας η Τριανταφυλλιά.

Πίσω μας η επιβλητική Χελιδόνα! Στο κέντρο το Δερμάτι, και κάτω η Καστανιά.

Πλησιάζοντας το διάσελο Ξεροβουνίου - Τριανταφυλλιάς. Απέναντι η κορυφογραμμή όπου στοχεύουμε να βρεθούμε.

Το διάσελο, το Ξεροβούνι (1.660μ.) και στο βάθος: αριστερά ο Κατελάνος και  δεξιά οι μυτερές κορυφές Νεραϊδοβούνι και Κούτουπας, του δυτικού Παναιτωλικού.

Έχοντας βγει στην κορυφογραμμή! Μια στάση για ξεκούραση αλλά και για να αγναντέψουμε την θέα γύρω μας, κάτι παραπάνω από αναγκαία.

Ανατολικό Παναιτωλικό...

Το συγκρότημα των κορυφών Πλατάνι - Κουκουρέχι.

Το Πλατάνι (1.777μ.).

Το Κουκουρέχι (1.746μ.) με φόντο την οροσειρά των Βαρδουσίων (2.495μ.). Ενδιάμεσα, το Τσιμπλοβούνι (1.680μ.) και η Κοκκινιά (1.832μ.).

Το Μέγα Ίσωμα (1.660μ.), ο «μικρός αδερφός» της Τριανταφυλλιάς. Αριστερά το Κουκουρέχι και δεξιά ο Άννινος.

Ο Άννινος (1.702μ.) με τον δρόμο Κόνισκας - Μεσοκώμης, και πίσω τα βουνά της Ναυπακτίας Τσεκούρα (1.733μ.) και Αρδίνης (1.699μ.).

Ο όγκος της Καλιακούδας (2.099μ.). Τόπος απάτητος! Η έρημη Κοντίβα, ξεχασμένη & προσβάσιμη μόνο με περπάτημα, «αναπαύεται» στη σκιά αυτού του μεγαλείου.

Στο βάθος αριστερά το Βελούχι, και κάτω η Αποκλείστρα.

Το Βελούχι (2.313μ.).

Καλιακούδα (2.099μ.) και Μέγα Ίσωμα (1.946μ.).

Αποκλείστρα (1.291μ.). Το φυσικό οχυρό που αποτέλεσε καταφύγιο για πολύ κόσμο, επί Τουρκοκρατίας. Διακρίνονται και τα ερείπια του έρημου οικισμού «Κάτω Γούρνες», της Καστανιάς.

Συνεχίζουμε για την κορυφογραμμή, σε άκρως απολαυστικό πεδίο!

Στρωμένο το χαλί, τέλεια υποδοχή...
Ακριβώς πίσω, η μικρή κορυφή (1.660μ.), όπου κάναμε στάση για ξεκούραση.

Πόσο χιόνι!

Παιχνίδια του φακού.

Στην... μέση του πουθενά!

Ατέλειωτη κορυφογραμμή, ατέλειωτες χιονούρες...

...και η πορεία συνεχίζεται!

Με φόντο Καστανιά και Δερμάτι.

Στην κορυφή της Τριανταφυλλιάς (1.817μ.), κοιτώντας βόρεια!!!
Ευθεία μπροστά μας, η Χελιδόνα, το Βελούχι και η Καλιακούδα.

Η φοβερή Χελιδόνα (1.974μ.).

Θέα προς τα δυτικά. Σε πρώτο πλάνο το Χαλίκι (1.654μ.), λίγο πιο πίσω το Ξεροβούνι (1.660μ.) με την Τούμπα (1.680μ.) και στο βάθος το δυτικό Παναιτωλικό.

Κόκα, Ζυγός, Ξάθου, Γιόρλα, Κατελάνος, Κρημνίτσα... το πολύπλοκο συγκρότημα των κορυφών στα νοτιοδυτικά της οροσειράς του Παναιτωλικού!

Η Ξάθου (1.810μ.) με τις δυο κορφές της και δεξιά η Γιόρλα (1.820μ.).

Ο Κατελάνος (1.924μ.).

Η Τούμπα (1.680μ.) με φόντο την Καταβόθρα (1.752μ.) και πολλές ακόμα κορυφές του Παναιτωλικού.

Νεραϊδοβούνι (1.761 και 1.781μ.) και Κούτουπας (1.795μ.).

Ανατολικό Παναιτωλικό... η άγνωστη πλευρά της οροσειράς. Μέγα Ίσωμα, Κουκουρέχι, Πλατάνι, Τσιμπλοβούνι, Ορσί, Άννινος και τα βουνά της Ναυπακτίας στον ορίζοντα. Κάτω δεξιά το Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας.

Αλλεπάλληλες συστάδες... Μέγα Ίσωμα (1.660μ.), Τσιμπλοβούνι (1.680μ.),
Κοκκινιά, (1.832μ.) και Βαρδούσια (Χωμήριανη, Πλάκα-Πυραμίδα, Αλογόραχη).

Θέα προς τα νότια. Ορεινό Θέρμο - Ορεινή Τριχωνίδα.

Το Αργυρό Πηγάδι (Γκερτοβός) Αιτωλοακαρνανίας.

Κοντινή ματιά στον Γκερτοβό.

Δεξιά η Αμβρακιά, αριστερά τα Κούρβουλα των Αμπελίων, και κάτω ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων.

Κατεβαίνοντας (1).

Κατεβαίνοντας (2).

Το Χαλίκι (Δερίκοβο) Αιτωλοακαρνανίας.

Πλησιάζοντας ξανά το διάσελο. Μπροστά μας παντού βουνά!

Οι βουνοκορφές του δυτικού Παναιτωλικού, με τις πολλές χιονούρες, τραβούν την προσοχή.

Σε κάθε πλαγιά, σε κάθε λιβάδι, εκεί όπου το χιόνι έχει λιώσει!

Τελευταίες πόζες... #Χελιδόνα

Τελευταίες πόζες... #Κατελάνος

Τόρνος. Το χωριό από ψηλά, πριν κατηφορίσουμε στο δάσος.