Κατελάνος & Περίχωρα: Ανάβαση στην Καλιακούδα Ευρυτανίας

Η Καλιακούδα είναι ένα επιβλητικό βουνό του νομού Ευρυτανίας που βρίσκεται νότια του Καρπενησίου, πάνω από τα Δολιανά και το ξακουστό φαράγγι Πάντα Βρέχει. Ο μεγάλος όγκος του και το υψόμετρο των 2.099 μέτρων είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν πολλούς ορειβάτες και λάτρεις του βουνού να το επισκέπτονται, ακόμα και για ορειβατικό σκι στα λούκια και στις απότομες πλαγιές του, στις οποίες είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι έχουν δημιουργηθεί αξιόλογου μεγέθους χιονοστιβάδες στο παρελθόν.

Χαρακτηριστικό του βουνού επίσης είναι ο δρόμος από Μεγάλο Χωριό προς Δολιανά, που το διασχίζει κάθετα από βορρά προς νότο, φτάνοντας μέχρι τα 1.750 μέτρα (!) και επιτρέποντας σε οποιονδήποτε την εύκολη πρόσβαση σε αυτό, πράγμα που δυσκολεύει σημαντικά το να διατηρηθεί το μέρος παρθένο...

Όσον αφορά την ανάβαση, ακολουθήσαμε την κλασσική διαδρομή που είναι σηματοδοτημένη μέχρι την κορυφή, με αφετηρία την πλατεία του Μεγάλου Χωριού (750μ.). Το μονοπάτι κινείται αρχικά στα σοκάκια του χωριού, διασχίζει μεγάλο μέρος του ελατοδάσους και συναντά πολλές φορές το δρόμο μέχρι το διάσελο στα 1.750 μέτρα, απ' όπου και η τελική ανάβαση στην κορυφή στην οποία φτάσαμε μετά από τέσσερις ώρες συνολικά.

Η αρχή του μονοπατιού.

Περνώντας και τα τελευταία σπίτια του χωριού, το μονοπάτι αρχικά ακολουθεί έναν εγκαταλελειμμένο δρόμο. Μπροστά μας υψώνεται η επιβλητική Καλιακούδα...

Μια από τις πολλές φορές που το μονοπάτι συναντά τον δρόμο. Στο βάθος η Καλιακούδα.

Απέναντι διακρίνεται μέρος του κατεστραμμένου δάσους από τη χιονοστιβάδα που έγινε τον Ιανουάριο του 2010...

Στη διασταύρωση λίγο πριν το καταφύγιο και σε υψόμετρο 1.400μ. περίπου, συναντάμε το μνημείο της μάχης της Καλιακούδας και το εκκλησάκι Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

...το σίγουρο είναι ότι όποια κατεύθυνση κι αν ακολουθήσετε, θα βρεθείτε σε εκπληκτικά μέρη.

Λίγο πιο πάνω από το καταφύγιο, το δάσος τελειώνει και ξεκινά η αλπική ζώνη του βουνού. Στόχος μας το διάσελο ευθεία πάνω.

Στο διάσελο της Καλιακούδας (1.750μ.), τρεις ώρες μετά την εκκίνηση. Μπροστά μας, το καλωσόρισμα από τους Δολιανίτες και παράλληλα εικονοστάσι-καταφύγιο ανάγκης, που μας προφύλαξε από τον παγωμένο άνεμο στην ολιγόλεπτη στάση μας πριν την τελική ανάβαση στην κορυφή...στο βάθος, βουνοκορφές του Παναιτωλικού.

Η φοβερή κορυφογραμμή που σχηματίζει το Πλατανάκι (1.777μ.) με το Κουκουρέχι (1.746μ.), σε μια από τις πιο εντυπωσιακές όψεις. Κάτω, η Ροσκά Ευρυτανίας.

Μέγα Ίσιωμα (1.661μ.), Τριανταφυλλιά (1.817μ.) και Ξεροβούνι (1.660μ.)

Από εδώ ξεκινά ή τελική ανάβαση και το πιο δύσκολο μέρος της διαδρομής.

Κοιτάζοντας πίσω μας, το διάσελο και ο δρόμος που έρχεται από το Μεγάλο Χωριό και καταλήγει στα Δολιανά.

Η κλίση της πλαγιάς είναι αρκετά μεγάλη.

Διανύοντας τα τελευταία μέτρα πριν την κορυφή.

Στην κορυφή της Καλιακούδας (2.099μ.), μέσα στην ομίχλη...ευτυχώς ο καιρός μας έκανε το χατίρι και λίγο αργότερα μπορέσαμε να αγναντέψουμε μέρος της απίστευτης θέας που προσφέρει αυτή η κορυφή.

Η νότια πλευρά της Καλιακούδας.

Δυτικά βλέπουμε το Νεραϊδοβούνι (1.781μ.) και τον Κούτπα (1.795μ.) του Παναιτωλικού όρους.

Ο Κούτπας.

Βόρεια, η Ψηλή Κορυφή (ή Σεϊντάνι) του Βελουχίου (2.313μ.)

Νοτιοανατολικά, η οροσειρά των Βαρδουσίων.

Πλάκα (2.348μ.) και Κόρακας (2.495μ.)

Μεγάλο Χωριό, Μικρό Χωριό και Νέο Δερμάτι, με τον ποταμό Καρπενησιώτη ανάμεσά τους.

Κινούμενοι προς τη δεύτερη κορυφή της Καλιακούδας, δεξιά μας (βόρεια), βλέπουμε το δάσος που διασχίσαμε, και το σημείο εκκίνησης της διαδρομής (Μεγάλο Χωριό).