Απ' το Κοφτερό στην Καταβόθρα, με στόχο την Αρέντα

   Εάν ποτέ ταξιδέψατε με προορισμό ένα όμορφο ορεινό χωριό ή μέρος, σίγουρα θα παρατηρήσατε ότι και η διαδρομή που ακολουθήσατε ως εκεί, ήταν εξίσου όμορφη κι ενδιαφέρουσα.

  Δεν είναι λίγες οι φορές που το βλέμμα χάνεται στη μαγεία των γύρω τοπίων, καθώς το αυτοκίνητο κινείται σε δρόμους που ελίσσονται ανάμεσα σε ελατοσκέπαστες πλαγιές, περνούν κάτω από γυμνές βουνοκορφές ή κατηφορίζουν σε βαθιές ρεματιές και πολύβουα φαράγγια...

  Τι γίνεται όμως αν αφήσουμε το αυτοκίνητο και την «πεπατημένη οδό», και φτάσουμε στον προορισμό μας ακολουθώντας την -ομολογουμένως δύσκολη αλλά- άγνωστη και ασύγκριτα ενδιαφέρουσα διαδρομή; Μια διαδρομή η οποία θα μας χαρίσει μοναδικές εικόνες από τα τοπία της περιοχής που ενδεχομένως έχουμε επισκεφτεί αρκετές φορές, αλλά παραμένουν για εμάς εντελώς άγνωστα κι ανεξερεύνητα; Την απάντηση σ΄ αυτό ερώτημα μπορούμε να δώσουμε στη συνέχεια του άρθρου...

  Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι του Αυγούστου βρεθήκαμε στην Αρέντα (το ξακουστό ευρυτανικό χωριό που είναι χτισμένο ψηλά στις βουνοκορφές του Παναιτωλικού), ακολουθώντας μια διαδρομή που ανηφορίζει απότομα έως τα 1.605μ. της κορυφής Κοφτερό, συνεχίζει στις πλαγιές της Καταβόθρας και καταλήγει στο χωριό έπειτα από μια περιπετειώδη «παράκαμψη» του συνηθισμένου χωματόδρομου, η οποία ακόμα μια φορά μας χάρισε πανέμορφες εικόνες από τα πολυαγαπημένα μας βουνά, τις «Άλπεις της Αιτωλίας».

Ας ξεκινήσουμε την περιήγησή μας με μια κατατοπιστική εικόνα: η Καταβόθρα, το Κοφτερό και η διαδρομή που ακολουθήσαμε (δείτε και τον σχετικό χάρτη εδώ). Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρώτο μέρος (λούκι) παρουσιάζει κάποια δυσκολία, λόγω μεγάλης κλίσης.

Μετά την έξοδό μας από το λούκι, αντικρίζουμε το μεγαλείο αυτής της άγνωστης αλλά πανέμορφης και μοναδικής κορυφής!

Μια ανάσα ξεκούρασης, απολαμβάνοντας την θέα.

Οι σάρες και τα γκρέμια στα χαμηλά του Κοφτερού. Διακρίνεται και το ρέμα που μας οδήγησε στο λούκι.

Από εδώ, η ματιά μας φτάνει μέχρι τη θάλασσα! Λίμνη Στράτου, Οζερός και στο βάθος το Ιόνιο πέλαγος...

Ανηφορίζοντας στην κόψη.

Στην κορυφή του Κοφτερού (1.605μ.) κοιτώντας νότια.

Προς αυτή την κατεύθυνση, δεσπόζει το επιβλητικό συγκρότημα του Κατελάνου και των γύρω κορυφών!

Η βόρεια πλευρά του Κατελάνου (1.924μ.). Αριστερά η Κρημνίτσα (1.817μ.) και δεξιά η Γερακούλα (1.644μ.) με φόντο Ζυγό (1.722μ.) και Κόκα (1.691μ.).

Η Τσίνα (1.715μ.)

Η Κρημνίτσα (1.816μ.)

Το Ζελίχοβο (Αγ. Παρασκευή) και στο βάθος η Τριχωνίδα.

Κοιτώντας βόρεια από το Κοφτερό. Δεξιά η Καταβόθρα (1.752μ.) και στο βάθος η συνέχεια της οροσειράς.

Τσούκα, Κέδρος, Νεραϊδοβούνι, πιο πίσω ο Προφήτης Ηλίας με τον Κούτουπα, και κάπου στο βάθος τα Δυτικά Άγραφα...

Η Τσούκα με την Καστανούλα στους πρόποδές της. Στο βάθος το Πεντάκορφο και η Σκαλτίνα.

Η κορυφή της Τσούκας (1.365μ.) και πίσω ο δρόμος για Κυνηγού και Σταυροχώρι.

Κορυφές που θα επισκεφτούμε σε λίγες μέρες... Κέδρος (1.641μ.) και Κούτπας (1.795μ.). Στο βάθος η Φτέρη Αγράφων (2.127μ.).

Το Νεραϊδοβούνι (1.761 και 1.781μ.).

Προς Καταβόθρα.

Τραβερσάροντας τις πλαγιές της Καταβόθρας. Στο βάθος το Κοφτερό και η διαδρομή που ακολουθήσαμε ως εδώ.

Ο λόγος που βουνά σαν το Παναιτωλικό δεν σταματούν ποτέ να έχουν ενδιαφέρον...

Ο ήλιος δύει και η Αρέντα χάνεται σιγά-σιγά στις σκιερές πτυχές του Παναιτωλικού όρους.

Πανόραμα Ευρυτανίας, ανατολικά της Καταβόθρας.

Η εντυπωσιακή Χελιδόνα (1.974μ.) και στο βάθος το Βελούχι (2.313μ.).

Γενική άποψη του όγκου της Χελιδόνας. Διακρίνονται και τα χωριά Βελωτά και Δερμάτι Ευρυτανίας.

Πλατανάκι (1.777μ.) και Κουκουρέχι (1.746μ.). Στο βάθος τα Βαρδούσια (2.495μ.).

Οι αλλεπάλληλες βουνοκορφές του ανατολικού Παναιτωλικού, με την Τριανταφυλλιά (1.817μ.) να ξεχωρίζει στο μέσον. Κάτω αριστερά ο οικισμός Πετρωτό.

Στα αλπικά λιβάδια της Καταβόθρας.... πίσω η Τσίνα.

Η κορυφή της Τσίνας (1.715μ.), με τα άφθονα βοσκοτόπια!

Η Αρέντα λίγο πριν το τέλος της ημέρας... τερματίζουμε την περιήγησή μας έχοντας κατά νου εκτός των άλλων, και την εξής απορία: τι έχουν να ζηλέψουν απ΄τον κάμπο ετούτα τα τοπία;