Διήμερο στον Σμόλικα - Mέρος 1o: Ανάβαση στην Δρακόλιμνη

   Ο Σμόλικας είναι το δέυτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας καθώς και το ψηλότερο από όλα τα βουνά της Πίνδου, με υψόμετρο 2.631 μέτρα. Βρίσκεται στα σύνορα των νομών Ιωαννίνων και Γρεβενών, ανάμεσα στους ποταμούς Αώο και Σαραντάπορο, ενώ γειτνιάζει με τα όρη Γράμος, Τάλιαρος, Βασιλίτσα, Φλάμπουρο, Τύμφη και Τραπεζίτσα.

  Πρόκειται για εκτεταμένο ορεινό συγκρότημα που χάρη στην γεωγραφική του θέση και τον αναλλοίωτο από την ανθρώπινη δραστηριότητα χαρακτήρα του, θεωρείται τεράστιας οικολογικής αξίας. Τα πετρώματά του αποτελούνται κυρίως από οφιόλιθους (υπολείμματα του ωκεάνιου πυθμένα), οι οποίοι του προσδίδουν ένα χαρακτηριστικό σκούρο καφέ-γκρίζο χρώμα σε αντίθεση με τα περισσότερα βουνά της Πίνδου που αποτελούνται από ασβεστόλιθους και φλύσχη. Αυτό το ιδιαίτερο χρώμα σε συνδυασμό με τα γιγάντια ρόμπολα και μαυρόπευκα που κοσμούν με τα παράξενα σχήματά τους τις αχανείς πλαγιές του, δημιουργούν ένα απόκοσμο ορεινό τοπίο σπάνιας ομορφιάς.

  Ακόμα ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα αξιοθέατο του Σμόλικα αποτελούν και οι δύο αλπικές λίμνες του, η ξακουστή Δρακόλιμνη (2.160μ.) και η λίμνη της Μόσιας (2.170μ.), οι οποίες προσθέτουν μια ξεχωριστή νότα φυσικού κάλλους στο ήδη όμορφο τοπίο.

  Στους πρόποδες του βουνού βρισκονται τα χωριά Ελεύθερο, Παλιοσέλλι, Πάδες, Άρματα, Σαμαρίνα, Φούρκα, Αγία Παρασκευή, Πουρνιά, Γαναδιό, Μόλιστα, Μοναστήρι και Νικάνορας, εκ των οποίων αρκετά μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία για διάφορες διαδρομές στον ευρύτερο όγκο του Σμόλικα.

  Έχοντας ως βάση μας το ορεινό βλαχοχώρι Πάδες, με την πολυτέλεια και την άνεση να διαμείνουμε σε σπίτι, κάναμε την πρώτη μας επαφή με τα -μακρινά για εμάς- βουνά της Βόρειας Πίνδου. Ευχαριστούμε θερμά τον Ξενοφώντα (JimmuClarku) και την Νατάσα για αυτό το υπέροχο διήμερο και την ζεστή φιλοξενία τους!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΗΜΕΡΑ:
(διαδρομή Μουγκρίλα - Δρακόλιμνη)

Η στάνη στην θέση Μουγκρίλα, απ' όπου ξεκινάμε την πορεία μας.

Η καλύτερη συνάντηση - καλωσόρισμα στο βουνό...

Κάτω απ' την Μουγκουρίδα. Στα δεξιά μας έχουμε πάντα την ψηλή κορφή του Σμόλικα.

Τα πρώτα λιβάδια στα ψηλά.

Πίσω μας ο επιβλητικός όγκος της Τύμφης (2.497μ.).

Στο βάθος το Νταλιόπουλο (2.217μ.).

Μετά τον αυχένα της Μουγκουρίδας, ανηφορίζοντας ανάμεσα στα ρόμπολα.

Αναμέτρηση.

Ρόμπολο (Pinus heldreichii), ένα ιδιαίτερο είδος πεύκης, αναπόσπαστο κομμάτι των μεγάλων υψομέτρων στα βουνά της βόρειας Πίνδου.

Από τα κλασσικά τοπία του Σμόλικα. Στο βάθος η Γκούρα (2.467μ.), της Τύμφης.

Παιχνίδια με τα σύννεφα.

Μπροστά η Μισοράχη (2.217μ.).

Τραβερσάροντας την Μισοράχη.

Μετά από περίπου μια ώρα φτάνουμε στην Δρακόλιμνη (2.160μ.).

Άποψη προς τα ανατολικά.

Περασμένη εποχή για άνθη; Μάλλον όχι.

Φλόμος (Verbascum).

Διαστάυρωση προς Αγία Παρασκευή (Κεράσοβο). Ευθεία μπροστά μας η συνέχεια της πορείας για την κορφή του Σμόλικα.

Άποψη της δρακόλιμνης ανεβαίνοντας προς κορυφή.

Σε σχήμα καρδιάς!

Ακόμα όρθιο...

Στον δρόμο της επιστροφής.

Στολισμένες γωνιές στα ριζά της κορυφής.

Ξανά μπροστά μας το υπερθέαμα της Τύμφης...

Ο Λάπατος (2.254μ.).

Ρόμπολο, ο αθάνατος γίγαντας των υψομέτρων.

Λεπτομέρεια.

Καρλίνα η ακανθόφυλλος (Carlina acanthifolia subsp. utzka).

Ευφορβία η μυρσινίτης ή κοινώς γαλατσίδα (Euphorbia myrsinites L. 1753)

Σεμπερβίβο το Χευφφέλειον (Sempervivum heuffelii Schott 1852).

Θέα προς Τύμφη και Τραπεζίτσα. Κάτω χαμηλά το Ελεύθερο Ιωαννίνων (Γκριζμπάνι).

Αφήνοντας πίσω την Μισοράχη.

Ρόμπολα σε εξάπλωση.

Όλων των ηλικιών...

Στον μικρόκοσμο του βουνού.

Ξανά στα μαυρόπευκα.

Απόλυτη αρμονία.

Μπροστά μας η Μουγκουρίδα (2.105μ.)

Και ξαφνικά...

Φωνές, γαυγίσματα και ήχοι από κουδούνια, μέσα σ' ένα παραδεισένιο ορεινό τοπίο!

Οι ακρίτες των βουνών...

Ο πιο πιστός φρουρός.

Δίανθος ο αιματοκάλυξ (Dianthus haematocalyx subsp. pindicola).

Ο ορισμός της μοναξιάς.

Κατηφορίζοντας προς τη Μουγκρίλα.

Σιλουέτες.

Τελευταία ματιά στον γερο-Σμόλικα, για σήμερα...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ 2ο