Χειμερινή ανάβαση στο Πλατάνι Παναιτωλικού

 

   Για την εν λόγω περιοχή είχαμε γράψει κάποτε: «[...] ο επισκέπτης που έχει σκοπό να περιδιαβεί αυτά τα μέρη και να πατήσει ετούτες τις άγνωστες βουνοκορφές, θα πρέπει να ξεχάσει τις ανέσεις, τις συνήθειες και τον «πολιτισμό της πόλης», και να συμβιβαστεί με την ιδιαιτερότητα του τόπου ώστε να πορευτεί σ΄αυτόν σωστά και με ασφάλεια, ειδικά τον χειμώνα ή την άνοιξη [...]».

  Έχοντας ήδη ζήσει αρκετές φορές τα παραπάνω, ετοιμαστήκαμε και για ακόμη μία. Ξεχάσαμε εντελώς τις ανέσεις και συμβιβαστήκαμε εξ αρχής με το  περπάτημα των 5χλμ. στον χωματόδρομο που παρακάμπτει τις κορφές Άννινο, Ουρς και Τυφλοβούνι και προσεγγίζει το Πλατάνι (τμήμα της διαδρομής Κόνισκα - Ρυάκι). Πράγμα καθόλου αμελητέο καθώς αυτή η απόσταση διπλασιάζεται κατά την επιστροφή, συν το ότι το χιόνι από μόνο του είναι κάτι που δυσκολεύει λίγο ακόμα το εγχείρημα.

Πλατάνι, Κουκουρέχι και Άννινος στο βάθος.

 Δεδομένης αυτής της κατάστασης, το να ανέβει κανείς χειμώνα στο Πλατάνι από μόνο του αποτελεί μια πρόκληση η οποία μας είχε «ταλαιπωρήσει» αρκετές φορές στο παρελθόν, χωρίς όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα: δηλαδή το να αγναντέψουμε αυτό το μοναδικής -στην κυριολεξία- ομορφιάς, απόκοσμο, βουνίσιο χάος της γύρω περιοχής από τα 1.777 μέτρα της ψηλότερης κορυφής του βουνού.

  Ελάχιστα καταγεγραμένος και επισκέψιμος, αυτός ο ορεινός παράδεισος που περικλείεται από τα «ακριτικά» χωριά Ροσκά, Μεσοκώμη, Ρυάκι, Διπλάτανος, Κόνισκα, Άγ. Θεόδωρος, Κοκκινόβρυση και Γρανάς, κάνει τόσο έντονο το συναίσθημα της εξερεύνησης του αναλλοίωτου και αρχέγονου χαρακτήρα της φύσης, όσο καμία άλλη περιοχή. Είθε να παραμείνει ως έχει, χωρίς καμία απολύτως ανθρώπινη παρέμβαση, ώστε να συνεχίσει να μας προσφέρει αυτές τις σπάνιες εικόνες...

Στο ξεκίνημα, ακριβώς κάτω απ' την κορφή του Άννινου. 

Κουκουρέχι, Τριανταφυλλιά και Κατελάνος, οι ορεινοί όγκοι που μας συντροφεύουν στο πρώτο τμήμα της διαδρομής.

Κάπου στον ορίζοντα ο Κούτπας (1.795μ.)...

Στο βάθος ο στόχος μας (Πλατάνι). Έχουμε δρόμο ακόμα!

Έχοντας περάσει πλέον στην Ευρυτανική πλευρά, ο επιβλητικός Άννινος (1.702μ.) τραβάει το βλέμμα μας.

Εδώ το τοπίο αλλάζει.

Βαδίζοντας στο μονοπάτι.

Κλεφτές ματιές προς το Πλατάνι.

Πίσω μας η Μεσοκώμη (Τέρνος) και τα βουνά της Ναυπακτίας, Καρφοπεταλιάς (1.563μ.) και Κοκκινιά (1.832μ.).

Στην άκρη του δάσους, η χαρακτηριστική καλύβα στέκει ακόμα όρθια.

Η στρούγκα μπροστά από την καλύβα, με θέα το Πλατάνι.

Το πολύκορφο Πλατάνι!

Συνεχίζουμε ακολουθώντας το καλοχαραγμένο μονοπάτι.

Θέση Πετρόστρουγκα, ένα βήμα πιο κοντά στον όγκο του Πλατανιού. Στο βάθος αριστερά το Κουκουρέχι (1.746μ.).

Εδώ κάποτε υπήρχε ζωή...

Πίσω μας το Τυφλοβούνι (1.680μ.).

Στα καλάνια.

Απ' τα καλάνια, κοιτώντας τις κορφές. Αριστερά ο στόχος.

Το Ουρς (1.599μ.) κι ο Άννινος (1.702μ.).

Πάνω απ' τα Καλάνια.

Βγαίνοντας στον αυχένα, ακριβώς πάνω σε πατήματα λαγών και λυκων...
(χρονικο σημείο στο βίντεο 38:34)

Παντού βουνά!

Το μάτι μας φτάνει ως τ' Άγραφα: Μπαλντενήσι, Καλόγερος, Κουρούνα, Σαλαγιάννη, Διχάλα, Σουφλί, Ντεληδήμ', Αφορισμένη, Τσουκασάκα...
Σε πρώτο πλάνο η Πράσινη Λαγκάδα (1.687μ.), της Καλιακούδας.

Χελιδόνα. Το Τρύπιο Β'νι (1.690μ.) και στο βάθος τα ισοπεδωμένα από την «πράσινη ανάπτυξη» Όρη Βάλτου...

Μέγα Ίσωμα (1.660μ.), Τριανταφυλλιά (1.817μ.) και στο βάθος ο Κατελάνος (1.924μ.) με την Κρημνίτσα (1.816μ.). Στο κάτω μέρος η Σκαφιδόπετρα, ξεκαλοκαιριό του Προδρόμου Ευρυτανίας.

Αφήνοντας τον αυχένα, με τις ατέλειωτες βουνοκορφές του Παναιτωλικού πίσω μας.

Αλλεπάλληλα σκαμπανεβάσματα και κορυφές, στον δρόμο προς το Κουκουρέχι...

Η βουνίσια αγριάδα σε όλο της το μεγαλείο: Κουκουρέχι (1.746μ.). Στο βάθος δεξιά η Τριανταφυλλιά (1.817μ.) και αριστερά ο Μηλιός (1.593μ.).

Δύσκολα ξεκολλάει το μάτι απ' αυτή τη θέα.

Τελευταία κόντρα.

Στην κορυφή Πλατάνι (1.777μ.), ύστερα από μια μαγευτική, χειμωνιάτικη διαδρομή!

Η θέα προς τον βορρά.  Μπροστά μας η βόρεια κορυφή του Πλατανιού (1.768μ.).

Η Καστανιά Ευρυτανίας με φόντο τον Πύργο (1.569μ.) και τις κορυφές Νεραϊδοβούνι (1.781μ.), Κούτπας (1.795μ.), και Παλούκι (1.605μ.) του δυτικού Παναιτωλικού.

Ο Σταυρός και κάτω αριστερά η Ράχη Μύλου, οικισμοί του Προδρόμου (Κόπραινα) Ευρυτανίας.

Το Κοντιβιώτικο Διάσελο και η Χελιδόνα (1.975μ.). Αριστερά η Τέμπλα (1.710μ.) και στον ορίζοντα οι Αετοί ή Αστρί ή Ζιούρα (1.852μ.) και το Χατζή (2.038μ.), βουνά των νομών Άρτης και Τρικάλων αντίστοιχα.

Η Καλιακούδα (2.099μ.) και το Μέγα Ίσωμα (1.946μ).

Βόρειες απολήξεις του Πλατανιού. Στο βάθος η Στουρνάρα (Δολιανά) Ευρυτανίας, φωλιασμένη στις νότιες παρυφές της Καλιακούδας.

Η κορυφογραμμή Καστρί (1.710), Κοκκάλια (1.716μ.), Καράβι (1.712μ.) και Αλογοβούνι (1.725μ.) της Οξυάς. Κι όμως, αυτή την ομορφιά σκοπεύουν άμεσα να την ισοπεδώσουν με ανεμογεννήτριες οι «σωτήρες του περιβάλλοντος»...

Απέραντα δάση και κορφές. Η Λύρα (1.646μ.) με φόντο την Οξυά (1.923μ.) και την Μεσοκώμη στους πρόποδές της.

Μεσοκώμη (Τέρνος), το νοτιότερο χωριό της Ευρυτανίας.

Η Λύρα ή Τσούκα (1.646μ.) και πίσω ο όγκος της Οξυάς, με τις κορυφές Τρυπήρι (1.922μ.) και Σαράνταινα (1.923μ.). Στο βάθος αριστερά η Στάβλοι Ευρυτανίας και κάτω το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής Μεσοκώμης.

Οι Στάβλοι.

Η βόρεια ράχη της Κοκκινιάς (1.832μ.) με φόντο τα Βαρδούσια (Βουνό Χωμήριανης, Γιδοβούνι, Πυραμίδα, Κάτω Ψηλό).

Αντίθεση.

Η μοναξιά του υψομέτρου...

Κοιτώντας νότια.

Απ' το Πλατάνι, ως το Τυφλοβούνι, το Ουρς και τον Άννινο... όλος ο τόπος που περπατήσαμε για να φτάσουμε ως εδώ. Στο βάθος τα βουνά της Ναυπακτίας.

Η Τσεκούρα (1.733μ.).

«Αεροπλανική» θέα προς το Τυφλοβούνι (1.680μ.). Διακρίνεται το καλογραμμένο μονοπάτι που μας έφερε ως εδώ. Στο βάθος, Ξεροβούνι (1.575μ.), Τσακαλάκι (1.710μ.), Μακρυνόρος (1.561μ.) και Μαλαθούνα (1.417μ.), βουνά της Ναυπακτίας, εκ των οποίων κάποια ισοπεδωμένα από την λαίλαπα της «πράσινης ανάπτυξης».

Το άγριο και κακοτράχαλο συγκρότημα Στέγγος (1.625μ.), Κουκουρέχι (1.746μ.) και Κουκουρεχόπουλο (1.656μ.), ελάχιστα γνωστό και σπανίως επισκέψιμο ακόμα και το καλοκαίρι...

Στο βάθος, Κατελάνος (1.924μ.), Χοντρού (1.865μ.) και Κρημνίτσα (1.816μ.).

Προετοιμασία για κατάβαση.

Αρκετά χαμηλότερα, στον δρόμο προς το Τσιμπλοβούνι.

Το Κουκουρέχι κι ο Στέγγος, απ' την πετρόστρουγκα.

Ο ήλιος σιγά σιγά αποχαιρετάει τις κορφές.

Η σπηλιά στο Πλατάνι.

 Του χειμώνα τα καμώματα.

Πλατάνι. Όλο κι αλλάζουν σχήμα οι κορφές.

Το Αλογοβούνι (1.725μ.), κάτασπρο στολίδι στον ορίζοντα.

Ξανά στο δάσος.

Στον δρόμο πλέον, βαδιζοντας πάνω απ' την Καρυά (Ρυάκι). 

Οικισμός της Μεσοκώμης με θέα τον Καρφοπεταλιά (1.563μ.).

Μορφές στο σουρουπο.

Προς Άννινο.

Πλατάνι (τα λόγια περιττά...)

Στέγγος (τα λόγια περιττά...)

Πλατάνι (τα λόγια περιττά...)

Βίντεο της διαδρομής:

Η διαδρομή στο Wikiloc:

*Κάντε κλικ πάνω δεξιά στην λέξη Wikiloc για περισσότερες λεπτομέρειες