Χειμερινή ανάβαση στον Αντρώνη Βάλτου

    Αντρώνης. Επίθετο αρκετά διαδεδομένο στην περιοχή μας αλλά ιδιαιτέρως στο χωριό Άγραφα, απ' όπου προέρχεται. Κάποιος φίλος και συντοπίτης μας μάλιστα, ο οποίος φέρει το επίθετο αυτό, εξέφρασε την έκπληξή του όταν έμαθε πως υπάρχει βουνό με την ονομασία αυτή.

    Την ίδια έκπληξη μπορεί κάποιος να νιώσει σαν αντικρίσει το υπέροχο αυτό βουνό, όχι για την ονομασία του βεβαίως, αλλά για το τρανό του ανάστημα, την αγριάδα που τα βράχια και τα γκρέμια του προσδίδουν και την ιδιαιτερότητα της «γύμνιας» της νότιας πλευράς του ενώ ταυτόχρονα στον υπόλοιπο όγκο του φύονται πυκνά δάση ελάτης που φτάνουν ως την κορυφή. Δηλαδή, κάτι σαν τον θρυλικό Μπούμιστο του Ξηρομέρου, αλλά και της φοβερής, άμεσα γειτνιάζουσας Καλάνας μαζί με την οποία αποτελούν την νοτιότερη απόληξη των Ορέων Βάλτου.

    Για κάποιον που δεν γνωρίζει η δεν κατάγεται από την περιοχή μας, όλα τα ανωτέρω ίσως του δημιουργούσαν την εντύπωση ότι ο Αντρώνης θα ήταν ένα βουνό αρκετά ψηλό, με υψόμετρο γυρω στα 2.000μ., και παραπάνω. Κι όμως, το υψόμετρο της κορυφής του ανέρχεται μόλις στα 1.373μ.! Τόσο σεμνό και ταπεινό το ανάστημά του, με την ιδιαίτερη αυτή ομορφιά, ορθώνεται ακριβώς δίπλα από την Καλάνα για να αποτελέσουν μαζί την νοτιότερη απόληξη της οροσειράς του Βάλτου...

Ανεβαίνοντας για το Παλιό Χαλκιόπουλο, ακριβώς μπροστά μας βλέπουμε τον επιβλητικό Αντρώνη, με το χαρακτηριστικό του ελατόδασος στη δυτική πλευρά της κορυφής του.

 

Απότομο ανέβασμα, «χύμα» χωρίς να ακολουθούμε μονοπάτι, μιας και το ελατόδασος μας το επιτρέπει. Ξεκίνημα από το διάσελο Καλάνας - Αντρώνη.

Μετά το ελατόδασος, έχουμε πίσω μας συγκλονιστική θέα. Το Ψηλοβούνι (1.440μ.), το οποίο αποτελεί την ανατολική απόληξη του επιμήκους όγκου της Καλάνας. Στο βάθος αριστερά το Παλιό και το Νέο Χαλκιόπουλο.

Βγαίνοντας σε χαρακτηριστικό αυχένα και ύψωμα, αντικρίζουμε απέναντι την πανέμορφη κορυφή του Αντρώνη.

Κοιτώντας προς τα πίσω. Σίγουρα δεν φαινόταν καν να υπάρχει τόσο χιόνι, όταν πρωτοαντικρίσαμε το βουνό απ' το Χαλκιόπουλο (1η φωτογραφία).

Τμήμα των βουνών του Βάλτου. Αριστερά ο όγκος Μητσέλι (ή Προφήτης Ηλίας 1.584μ.) και δεξιά η Κορφούλα (1.643μ.).

Βόρεια πλευρά Αντρώνη. Εκεί κάτω κυλούσαν κάποτε τα νερά του Αχελώου...
Στο κέντρο το Τρίκλινο και η κορυφή Φονιάς (697μ.), ακριβώς πίσω από την οποία κρύβεται η γέφυρα Τατάρνας.

Ενδιαφέρον, μικρό χτένι με αμφίπλευρη θέα. Επιλέγουμε να το διασχίσουμε, αν και προφανώς η πορεία «πάει» από τα δεξιά.

Ψηλότερα από το δασοόριο, «φρουροί» της κορυφής...

Τα τελευταία μέτρα.

Στην κορυφή του Αντρώνη (1.373μ.). Ένα εμβληματικό βουνό στο οποίο χρόνια τώρα θέλαμε να βρεθούμε, πόσο μάλλον με μια ύπαρξη χιονιού την οποία δεν αναμέναμε να βρούμε.

Πανόραμα του βορρά.

Θέα προς τα δυτικά.

Το Παλιό Χαλκιόπουλο.

Το Νέο Χαλκιόπουλο.

Η Καλάνα (1.510μ.) και στους πρόποδές της το Παλιό Χαλκιόπουλο.

Κορυφογραμμή Καλάνας (στο κέντρο η κορυφή 1.510μ.)... τα λόγια περιττά.

...και μέσα στην ομορφιά των 360 μοιρών γύρω μας, ορίστε και το ΈΚΤΡΩΜΑ που αντικρίζει κανείς κοιτώντας προς τις ψηλότερες κορυφές των Ορέων Βάλτου (Χιονάκι 1.507μ. και Γάβροβο 1.781μ.).

Περιοχή "Natura 2000" και Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) της ορνιθοπανίδας, που από το 2018 κατάντησε βιομηχανική περιοχή και τσιμεντωμένο νταμάρι μια για πάντα, με την ανοχή των ντόπιων και την υπογραφή της τοπικής αυτοδιοίκησης...

Κάτω το Πρατοβούνι και πάνω το Περδικάκι (Σακαρέτσι). Κι όμως, παρά την ψευδαίσθηση που δίνει η προοπτική της φωτογραφίας, ανάμεσά τους περνά (περνούσε, πιο σωστά) ο Αχελώος, χωρίζοντά τα σε χωριά δυο νομών (Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας αντίστοιχα). Στο κέντρο ο δρόμος από Εμπεσό προς Αστροχώρι Άρτας.

Πανόραμα των βορειότερων, ορατών από τον Αντρώνη, βουνών της Πίνδου.

Κάτω αριστερά ο οικισμός Πηγάδια, της κοινότητας Περδικακίου Αιτωλοακαρνανίας.


Αποτύπωση της Πίνδου σε βίντεο, με επισήμανση των ονομασιών των βουνών/κορυφών και οικισμών.
*Επιλέξτε ποιότητα Full HD 1920x1080p

Βουνά του νομού Τρικάλων... Κακαρδίτσα (2.429μ.) και Δοκίμι (2.020μ.).

Κακαρδίτσα (2.429μ.), το ψηλότερο βουνό της «νότιας» Πίνδου, από Μέτσοβο μέχρι Γραμμένη Οξυά. Δεξιά το Μπρισίμι (2.370μ.). Ακριβώς εκεί πάνω βρίσκονται τα όρια των νομών Ιωαννίνων και Τρικάλων.

Πίνδου συνέχεια... Δοκίμι (ή Τσιγκόρι 2.020μ.), Χατζή (2.038μ.) και Κοκκινόλακκος (1.796μ.). Στις παρυφές του Κοκκινόλακκου, οι οικισμοί Λαγκάδα και Χουτιανά Άρτας.

Όρος Χατζή (2.038μ.). Αριστερά η κορυφή Βρωμερή (1.965μ.)

Η Μυρμιτζάλα (1.542μ.), με φόντο βουνά της Άρτας (Κοκκινόλακκος) και των Τρικάλων (οροσειρά Αυγού, Βερούσια, Σουφλί, Ξεροβούνι). Στο κέντρο το Καταφύλλι με το Αργύρι Καρδίτσας και κάτω η Δαφνούλα (Κερασοβάκι) Ευρυτανίας.

Κοντινότερη ματιά στο Καταφύλλι (αριστερά) και το Αργύρι (δεξιά), στην αγκαλιά της Μυρμιτζάλας..

Το Αυγό (2.148μ.).

Η Μυρμιτζάλα (1.542μ.) με φόντο την μυτερή κορυφή Όρνιο (Μαρόσα 2.045μ.), του όγκου του Αυγού. Ενδιάμεσα, και περισσότερο φωτισμένη, η Τούρλα (1.781μ.), κορυφή πάνω απ' το χωριό Βαλκάνο Τρικάλων.

Η οροσειρά των Δυτικών Αγράφων, με τα χωριά της δυτικής Ευρυτανίας.

Οι χιονισμένες βουνοκορφές Γαλάτσι (Ασήμι, 1.894μ.) και Λακκώματα (1.833μ.) των Δυτικών Αγράφων. Στη μέση η ξέχιονη κορυφη Ανάλαψη (Τσούκα, 1.473μ.) με τα χωριά Ιτέα (Κρετσίστα) και Λεπιανά στις παρυφές της. Στο κάτω μέρος τα Τοπόλιανα.

Τα Λεπιανά, με τον οικισμό του Αγίου Βλασίου.

Τα Τοπόλιανα, στις παρυφές του όγκου Αγία Παρασκευή (729μ.).

Η Ιτέα (Κρετσίστα), με φόντο το Γαλάτσι (Ασήμι, 1.894μ.).

Καταστρέψαμε έναν θρυλικό ποταμό, τον Αχελώο, ο οποίος κυλούσε εδώ κάποτε. Τωρα, αρκετές δεκαετίες μετά ετοιμαζόμαστε για έναν δεύτερο ξεριζωμό και περιβαλλοντική καταστροφή, με την εγκατάσταση πλωτών και χερσαίων φωτοβολταϊκών σταθμών χιλιάδων στρεμμάτων, στην περιοχή (νερό και γη) που απεικονίζει η φωτογραφία!

Η Βαλαώρα (Δρακοπήδημα), το μεγαλύτερο κτηνοτροφικό χωριό της Ευρυτανίας, το οποιο απειλείται άμεσα με αφανισμό, από την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, ανεμογεννητριών και αντλησιοταμιεύσεων παντού τριγύρω.

Η Χρύσοβα Ευρυτανιας

Η μετατροπή του Αχελώου σε λίμνη, έχει κι αυτή τις ομορφιές της...

Η Φτερόλακκα Ευρυτανίας

Η οροσειρά των Δυτικών Αγράφων. Στο κέντρο η Γρανίτσα.

Τι να πει κανείς. Γνωστότατες βουνοκορφές των Δυτικών Αγράφων φορτωμένες με χιόνι, μέσω μιας άγνωστης οπτικής γωνίας.  Πυραμίδα (2.003μ.), Μπαλντενήσι (2.030μ.), Σουφλί (2.085μ.) και Ντεληδήμου (2.163μ.).  Κάτω αριστερά το Άνω Λιθοχώρι και δεξιά μικρό, απόμακρο τμήμα του Λιθοχωρίου.

Σουφλί (2.085μ.) και Ντεληδήμ(ου) (2.163μ.).

Φτέρη (2.127μ.), Λούτσι (2.045μ.) και Λιάκουρα (2.041μ.). Τέρμα αριστερά η κορυφή Στάρα (1.720μ.) και κάτω η Γρανίτσα.

Η Γρανίτσα.

Τμήμα της οροσειράς των Ανατολικών Αγράφων.

Το Προυσλιάκ' (Προσηλιακό, 1.862μ.).

Το Καυκί (1.751μ.), η νοτιότερη απόληξη ολόκληρης της οροσειράς των Αγράφων.

Η Φούρκα (1.567μ.) με το Λημέρι (Κόνιαβη) στις παρυφές της. Στο βάθος αριστερά ο Καλόγερος (1.745μ.).

Το Λογγίτσι (κάτω) και ο Άγιος Προκόπιος ή Νέα Παλιοκατούνα (πάνω).

Το βουνό Παππαδιά (1.512μ.), προέκταση του όγκου του Τυμφρηστού προς τα βορειοδυτικά.

Ακριβώς στους ανατολικούς πρόποδες του Αντρώνη, το Τρίκλινο.

Η άλλη όψη του Αντρώνη (νότια). Ήλιος και «ξεραΐλα», ακόμη και τον χειμώνα. Στην βάση της κορυφής (αριστερά), το πανέμορφο και εκτεταμένο οροπέδιο του Αγραπιδόκαμπου (730μ.).

Ο κατάλληλος φωτισμός για την ανάδειξη του υδάτινου στοιχείου. Η τ.λ. Καστρακίου, η τ.λ. Στράτου (με την γέφυρα Ματσουκίου) και στο βάθος το Ιόνιο (Λούρος & εκβολές Αχελώου).

Αγραπιδόκαμπος. Τμήμα του οικισμού.

Τμήμα του πανέμορφου οροπεδίου του Αγραπιδόκαμπου. Θησαυρός η εύφορη αυτή γη, εδώ στα άγρια πετροβούνια του Βάλτου.

Αγραπιδόκαμπος και παρυφές Αντρώνη.

Αρκετά χαμηλότερο από εμάς, αλλά ενδιαφέρον. Το βουνό Πινακούλι (1.014μ.).

Στα νοτιοδυτικά, οι ατέλειωτες βουνοκορφές του Δυτικού Παναιτωλικού. Ενδιάμεσα, ακριβώς μπροστά μας ο όγκος Λημέρι (1.100μ.). 

Η βόρεια και απότομη απόληξη του Παναιτωλικού (Μεγάλη Ράχη, Τσόκα). Χαμηλά στην λίμνη, ο Άγιος Βασίλειος.

Η Μεγάλη Ράχη (1.487μ.) με φόντο το Πλατάνι (1.777μ.), του Ανατολικού Παναιτωλικού. Αριστερά ο Πύργος (1.629μ.), βουνοκορφή του συγκροτήματος της Καλιακούδας.

Η Τσόκα (1.667μ.) και κάτω δεξιά τα Σκιαδαίικα.

Το γνωστό, για την αγριάδα του, συγκρότημα Κούτπα - Προφήτη Ηλία.

Διασελάκια (1.665μ.), Κούτπας (1.795μ.) και πίσω αριστερά το πολύκορφο Νεραϊδοβούνι (1.781μ.).

Ένας ακρως ενδιαφέρων καμβάς βουνοκορφών.
(Φαφούτα, Πρ. Ηλίας, Καταβόθρα, Τσούκα, Κοφτερή, Κρημνίτσα)

Μέσα στη θαμπάδα της ατμόσφαιρας αχνοφαίνεται και το νοτιότερο τμήμα του Παναιτωλικού. Κατελάνος (1.924), Γκιόρλα (1.820μ.) και Γερακούλα (1.644μ.).

Ανατολική άποψη της κορυφής.

Ώρα για κατάβαση.

Ξερό μαλόκεδρο. Θα αντέξει για πολλά, πολλά χρόνια ακόμα.

Τελευταία ματιά στην κορυφή.

Λίγη ξεκούραση, κοιτώντας το φοβερό Ψηλοβούνι!

Πώς τελειώνει...

...και πως αρχίζει.

Έχοντας τελειώσει πλέον την πορεία μας και κατευθυνόμενοι μέσω του χωματόδρομου προς το Παλιό Χαλκιόπουλο.
Έφτασε η ώρα ο ήλιος να φωτίσει την δυτική πλευρά του Παναιτωλικού. Το θέαμα φοβερό...

Ο Κούτπας (1.795μ.) και αριστερά στο βάθος, ίσα που ξεπετάγεται η κορυφή του Νεραϊδοβουνίου (1.781μ.).

Κατελάνος (1.924), Γκιόρλα (1.820μ.) και Γερακούλα (1.644μ.).