Ανάβαση σε Πλατάνι και Τσιμπλοβούνι Παναιτωλικού

   Αν κάποιος παρατηρούσε φωτογραφίες από τις περιηγήσεις μας στην συγκεκριμένη περιοχή, αγνοώντας τα κείμενα που τις συνοδεύουν, πιθανώς να υπέθετε  ότι τα βουνά αυτά είναι αρκετά γνωστά ή φημισμένα για την άγρια και «απόκοσμη» ομορφιά τους, ή ότι πολλοί είναι αυτοί που τα επισκέπτονται συχνά, γι' αυτόν τον λόγο. Στην πραγματικότητα όμως, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει...

  Εδώ, στα σύνορα του ορεινού Θέρμου με την νότια Ευρυτανία και την Ναυπακτία, ανάμεσα στα χωριά Κόνισκα, Κοκκινόβρυση, Ροσκά και Μεσοκώμη, ο τόπος παραμένει σχεδόν ανέγγιχτος και ξεχασμένος από τον άνθρωπο, ως άμεσο επακόλουθο του αφιλόξενου αναγλύφου του και της «ακριτικής» τοποθεσίας. Άννινος, Ορσί, Τσιμπλοβούνι, Πλατάνι... ελάχιστοι είναι όσοι γνωρίζουν την ύπαρξη αυτών των βουνών, κι ακόμα λιγότεροι αυτοί που τα επιλέγουν ως προορισμό στις εξορμήσεις τους, πόσο μάλλον ως αντικείμενο συζήτησης αναφορικά με τα βουνά της ευρύτερης περιοχής ή της Ελλάδας γενικότερα.

  Με εξαίρεση τους ελάχιστους εποχιακούς κατοίκους των γύρω χωριών (οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει να ζει κανείς εδώ πάνω), ο επισκέπτης που έχει σκοπό να περιδιαβεί αυτά τα ευλογημένα μέρη και να πατήσει ετούτες τις άγνωστες βουνοκορφές, θα πρέπει να ξεχάσει τις ανέσεις, τις συνήθειες και τον «πολιτισμό της πόλης», και να συμβιβαστεί με την ιδιαιτερότητα του τόπου ώστε να πορευτεί σ΄αυτόν σωστά και με ασφάλεια, ειδικά τον χειμώνα ή την άνοιξη.

  Έχοντας κάνει κι εμείς τους... συμβιβασμούς μας, βάλαμε ως στόχο ακόμα μια φορά την ψηλότερη βουνοκορφή του ορεινού όγκου «Πλατάνι»,  με προσέγγιση από την πλευρά της Κόνισκας. Ο φετινός χειμώνας στάθηκε πολύ γενναιόδωρος, και το βουνό  ήταν ακόμα φορτωμένο με μεγάλες ποσότητες χιονιού παρά τις υψηλές θερμοκρασίες και την καλοκαιρία του Μαρτίου... οπότε το σενάριο να εκμεταλλευτούμε (χωρίς περπάτημα) τον δρόμο που ανεβαίνει αρκετά ψηλά και μετέπειτα οδηγεί στο Ρυάκι και την Μεσοκώμη, μάλλον έπρεπε να το ξεχάσουμε.

  Επειδή τα τοπία που αντικρίσαμε και αποτυπώσαμε με τους φωτογραφικούς μας φακούς εκείνη την ημέρα ήταν άκρως εντυπωσιακά (το λιγότερο), θα αφήσουμε τα υπόλοιπα, για την συνέχεια του άρθρου:

Η Κόνισκα από ψηλά. Αυτός ο τόπος, πάντα μας καλωσορίζει με μαγευτικά τοπία, δικαιώνοντάς μας πλήρως για την ιδιαίτερη προτίμηση που έχουμε σ' αυτόν εδώ και χρόνια!

Αμέτρητες οι χιονοστιβάδες στο δύσκολο κομμάτι του δρόμου που παρακάμπτει τον Άννινο από τα δυτικά...

Το φοβερό Κουκουρέχι (1.746μ.) μας συντροφεύει στο πρώτο μέρος της διαδρομής. Δεξιά ο Στέγκος και αριστερά το Κουκουρεχόπουλο.

Εκπληκτική διαδρομή!

Φωτογραφίζοντας...

...τον Κατελάνο!

Πλατάνι (1.777μ.), ο στόχος μας.

Έχοντας περάσει πλέον στην Ευρυτανία και συνεχίζοντας στον δρόμο... απέναντι ο Άννινος (1.702μ.).

Η βορεινή - ευρυτανική πλευρά του Άννινου!

Οι δρόμοι αποκλεισμένοι, αλλά τα τζάκια στο Ρυάκι (Καρυά), καπνίζουν κανονικά...

Έχοντας αφήσει τον δρόμο. Το μονοπάτι, που αρχικά τραβερσάρει το Τσιμπλοβούνι από τα βόρεια, αποδείχτηκε πολύ κακή και επικίνδυνη επιλογή.
Τα κενά-παγίδες που κρύβονταν κάτω από την τεράστια ποσότητα χιονιού η οποία εξαφάνισε το μονοπάτι,  και η αρκετά μεγάλη κλίση μαζί με την συνεχόμενη έκθεση στην απότομη πλαγιά που χάνονταν κατηφορίζοντας πολλά μέτρα κάτω μας, δυσκόλεψαν πολύ την κατάσταση.
Απέναντι, το  επιβλητικό Πλατάνι, με τις πολλές κορυφές του.

Επιτέλους, περάσαμε το δύσκολο κομμάτι... χρειαστήκαμε περίπου δύο ώρες για να διασχίσουμε περίπου ένα χιλιόμετρο... Η χαρακτηριστική καλύβα στο τέλος του δάσους, σχεδόν άφαντη κι αυτή! Δείτε την καλοκαιρινή της εκδοχή, εδώ.

Απίστευτη η θέα! Αν και περασμένη η ώρα, πήραμε κουράγιο για να συνεχίσουμε προς το Πλατάνι.

Να και λίγο... χιόνι. Στο βάθος το απόκρημνο Κουκουρέχι και πιο πίσω η Τριανταφυλλιά.

Το μονοπάτι, μόλις που διακρίνεται. Φεύγει δεξιά παρακάμπτοντας τον αυχένα, αλλά εμείς θα επιλέξουμε να κινηθούμε πάνω σ' αυτόν, εκμεταλλευόμενοι την ξέχιονη πλευρά του. Δεξιά το μεγαλοπρεπές Πλατάνι!

Αγναντεύοντας τις κορφές του Πλατανιού, από τον αυχένα που το ενώνει με το Τσιμπλοβούνι.
Εδώ αποφασίζουμε λόγω έλλειψης χρόνου αλλά και κούρασης, να ανέβουμε στην κορυφή ευθεία μπροστά μας, και όχι στην ψηλότερη (δεύτερη από δεξιά).

Από τον αυχένα, κοιτώντας πίσω μας. Στη μέση το Τσιμπλοβούνι, δεξιά το Ορσί και ο Άννινος, αριστερά ο Καρφοπεταλιάς και στο βάθος τα υπόλοιπα όρη της Ναυπακτίας.

Η κορυφή του Άννινου (1.702μ.) και στο βάθος ο Ερύμανθος (2.223μ.)! Διακρίνεται και το Ριγάνι της Ναυπακτίας, κατειλημμένο από ανεμογεννήτριες...

Στην ανώνυμη κορυφή (1.710μ.) του Πλατανιού, κοιτώντας βορειοανατολικά!

Πλατάνι, η κύρια κορυφή του (1.777μ.). Στο βάθος η Καλιακούδα.

Η ογκώδης Καλιακούδα (2.099μ.), με το Μέγα Ίσωμα (1.946μ.), στην ανοιξιάτικη εκδοχή τους....

Απίστευτοι σχηματισμοί από χιονούρες! Το διάσελο της Καλιακούδας και ο δρόμος για Στουρνάρα (Δολιανά), με φόντο το Συμπεθερικό (2.115μ.).

Σε πρώτο πλάνο η Πράσινη Λαγκάδα (1.687μ.) της Καλιακούδας και πίσω, το πανόραμα των Δυτικών Αγράφων (Λούτσι, Φτέρη, Μπαλντενήσι, Κορυφή, Σαλαγιάννη, Ντεληδήμι, Αφορισμένη, Τσούκα Σάκκα), μαζί με την Καράβα!

Κοιτώντας προς τον όγκο της Χελιδόνας. Στο βάθος, δεξιά η Φτέρη (2.127μ.) και αριστερά τα Όρη Βάλτου με τα Τζουμέρκα.

Μπροστά ο Πύργος (1.629μ.) της Καλιακούδας, με το Κοντιβιώτικο Διάσελο, και πίσω η Χελιδόνα (1.974μ.).

Ένα κολλάζ από άγνωστες, δύσβατες και εξαιρετικά κακοτράχαλες κορυφές που πλαισιώνουν το Πλατάνι, την Χελιδόνα και την Καλιακούδα... Γούρνες, Κεραμίδι, Πύργος, Πυργουλάκι, Τρύπιο Βνι και Τέμπλα. Στον ορίζοντα τα Όρη Βάλτου με τα Τζουμέρκα.

Η Ροσκά Ευρυτανίας, στους βόρειους πρόποδες του Πλατανιού.

Ο Κούτουπας (1.795μ.).

Το Νεραϊδοβούνι (1.761 και 1.781μ.).

Η φοβερή (και επικίνδυνη, υπό αυτές τις συνθήκες) κορυφογραμμή που ενώνει το Πλατάνι με το Κουκουρέχι, και στο βάθος η συνέχεια του Παναιτωλικού προς τα δυτικά.

Οι οικισμοί Γρανάς, Ράχη Μύλου και Πρόδρομος Ευρυτανίας.

Ο Άγιος Θεόδωρος (Μαχαλάς) Αιτωλοακαρνανίας.

Κουκουρέχι, Τριανταφυλλιά, Κατελάνος...

Σαν χειμώνας! Το Μέγα Ίσωμα (1.660μ.), η Τριανταφυλλιά (1.817μ.) και στο βάθος ο Κατελάνος (1.924μ.).

Μπροστά το Ορσί (1.599μ.), και πίσω ο Άννινος (1.702μ.) με φόντο το Παναχαϊκό.

Το απότομο Τσιμπλοβούνι (1.680μ.) με φόντο Αρδίνη και Τσακαλάκι.

Ο Αρδίνης (1.699μ.) Ναυπακτίας.

Το Τσακαλάκι Ναυπακτίας (1.710 και 1.697μ.). Στον ορίζοντα η Ζήρεια ή Κυλλήνη (2.373μ.) και σε πρώτο πλάνο η κορυφή του Τσιμπλοβουνίου (1.680μ.).

Η Τσεκούρα (1.733μ.) Ναυπακτίας.

Μερικά ακόμα βουνά της Ναυπακτίας. Δεξιά ο Καρφοπεταλιάς (1.563μ.) και αριστερά η Κοκκινιά (1.832μ.), με φόντο τα Βαρδούσια (2.495μ.).

Ο δρόμος για την επιστροφή στην Κόνισκα θα είναι μακρύς, οπότε ξεκινάμε!
Θα ανέβουμε το Τσιμπλοβούνι όπως δείχνει η σχεδιασμένη διαδρομή, προκειμένου να αποφύγουμε τον κίνδυνο και την ταλαιπωρία που περάσαμε το πρωί στο ξεκίνημα του μονοπατιού (αριστερή, δασωμένη πλαγιά του Τσιμπλοβουνίου).

Αρκετή ώρα αργότερα, ανηφορίζοντας στο Τσιμπλοβούνι! Στο βάθος το Πλατάνι, μέσα στην αντάρα...

Κόψη Τσιμπλοβουνίου.

Ξεκούραση.

Συνεχίζουμε για τις κορφές, αργά και σταθερά...

Στα αριστερά μας, η έρημη Μεσοκώμη.

Στην κορυφογραμμή του Τσιμπλοβουνίου, λίγο πριν την κορυφή.

Απίστευτη εμπειρία!

Και ξαφνικά, ο καιρός καθάρισε. Πίσω μας το Πλατάνι... κάτω ο αυχένας που μας έφερε ως εδώ, και τέρμα αριστερά η κορυφή όπου ανεβήκαμε.

Η ανώνυμη κορυφή (1.745μ.) του  Πλατανιού, και στο βάθος η Καλιακούδα (2.099μ.).

Τελική ανηφόρα...

...με απίστευτο χιόνι!

Στο Τσιμπλοβούνι (1.680μ.) κοιτώντας νοτιοανατολικά!

Μπροστά το Ορσί (1.584μ.) και πίσω ο Άννινος (1.702μ.).

Κουκουρέχι και Πλατάνι... το μεγαλείο του ανατολικού Παναιτωλικού. Στο βάθος δεξιά, η Καλιακούδα και ο Τυμφρηστός.

Κουκουρέχι! Στο βάθος αριστερά η Τριανταφυλλιά και δεξιά οι βουνοκορφές Κέδρος, Νεραϊδοβούνι και Κούτουπας, του δυτικού Παναιτωλικού.

Το Μέγα Ίσωμα (1.946μ.) της Καλιακούδας.

Αρκετή ώρα μετά, μέσα στο δάσος! Σε λίγο, θα έχουμε βγει ξανά στον δρόμο για Κόνισκα.

Αποθεραπεία, μετά από πολλές ώρες περιπέτειας...

Απομεινάρια του χειμώνα.

Ακόμα μια φορά... Άννινος!!!

Βουνά για ατέλειωτες, περιπετειώδεις εξορμήσεις. Πλατάνι και Ορσί.

Το Νεραϊδοβούνι και ο Κούτουπας, σε παιχνιδίσματα με τις συννεφιές . Αυτό που απομένει, ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα...

Ηλιοβασίλεμα, με θέα Τριανταφυλλιά και Κατελάνο...

Η Ξάνθη.

Η μέρα, έτσι όπως έπρεπε να κλείσει...
Κούτουπας!