Φλόμος ή βερμπάσκο. Το... «ενοχλητικό» φυτό

   Το συναντούσαμε σχεδόν σε κάθε κορυφή, όπου κι αν πηγαίναμε, χειμώνα - καλοκαίρι! «Μα τι είναι επιτέλους αυτό το φυτό?», «Γιατί φυτρώνει μόνο στις βουνοκορφές, τόσο πολύ του αρέσουν?», «Και τον χειμώνα εδώ είναι? Με τόσο χιόνι και με τέτοιο κρύο?!»

 Αυτά ήταν μερικά από τα πολλά ερωτήματα που αυτομάτως γεννιόνταν κάθε φορά που βρισκόμασταν σε κορυφή και την αντικρίζαμε κυριολεκτικά κατειλημμένη από αυτό το φυτό. Μαζί με τα τσιμεντένια βάθρα της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (τριγωνομετρικά σημεία), που είναι τοποθετημένα σχεδόν σε όλες τις κορυφές,  έβλεπες κι αυτό παρέα...

  Όσο το συναντούσαμε μπροστά μας και δεν γνωρίζαμε -τουλάχιστον- την ονομασία του, τόσο η κατάσταση έφτανε στο απροχώρητο, σε σημείο που η παρουσία του είχε καταντήσει μάλλον ενοχλητική. Βέβαια, ελάχιστα ήταν όσα γνωρίζαμε και είχαμε ψάξει για την πανίδα και την χλωρίδα των βουνών, γιατί σ' αυτά βρίσκεις αμέτρητα πράγματα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον και είναι σχεδόν αδύνατο να ασχοληθείς με όλα. Έτσι λοιπόν, όταν αρχίσαμε να πεζοπορούμε στα βουνά και συναντούσαμε σχεδόν πάντα αυτά τα παράξενα φυτά (είτε χλωρά είτε ξερά), από αντίδραση τσακίζαμε κανα-δυό πατώντας τα με το πόδι. Ήταν το ξέσπασμα της στιγμής. Τώρα, μόνο τα φωτογραφίζουμε. 

  Τελικά, μετά από χρόνια, μάθαμε ποιο είναι το φυτό αυτό. Είναι ο Φλόμος ή Βερμπάσκο! Η επιστημονική του ονομασία είναι «Verbascum thapsus» και, φυσικά, φύεται σχεδόν παντού και όχι μόνο στις βουνοκορφές... απλά τις «προτιμά» σε αντίθεση με άλλα σημεία των βουνών. Πρόκειται για αυτοφυές, διετές βότανο αρκετά κοινό σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Ασία, το οποίο φυτρώνει σε εδάφη ακαλλιέργητα, πετρώδη, στις άκρες δρόμων, σε λιβάδια και σε όχθες. Χρησιμοποιείται στην φαρμακευτική για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, και παλιότερα χρησιμοποιούνταν και στο ψάρεμα, για να «ζαλίζει» τα ψάρια.

  Από τον φλόμο προέρχεται και κάτι που όλοι μας γνωρίζουμε. Όταν τον 19ο αι. η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, στερούνταν αποχετευτικού δικτύου και στα λιμνάζοντα νερά φυόταν ο φλόμος διεσπαρμένος σε μεγάλες συστάδες και δημιουργούσε δυσάρεστη ατμόσφαιρα. Έτσι προέκυψε η φράση "μας φλόμωσες".

  Ας δούμε ενδεικτικές φωτογραφίες του βερμπάσκου σε διάφορες εκδοχές του μέσα στην διάρκεια του έτους, από τις εξορμήσεις που έχουμε πραγματοποιήσει έως τώρα, και ίσως καταλάβετε κι εσείς τον λόγο για τον οποίο έγινε όλος αυτός ο «σαματάς» για ένα φυτό...

Τριγωνομετρικό βάθρο της Γ.Υ.Σ στο Πλατάνι, παρέα με... βερμπάσκο. Κλασσική, συνηθισμένη εικόνα πάνω σε βουνοκορφή...

Βουνοκορφή Πλατάνι (1.777μ.), Παναιτωλικό όρος.

Ανατολικό Παναιτωλικό. Στο βάθος ο Άννινος (1.702μ.).

Ανθισμένο βερμπάσκο, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Στο βάθος το Κουκουρέχι (1.746μ.).

«Καλλιέργεια» φλόμου στο Πλατάνι.

Στο βάθος η Τριανταφυλλιά (1.817μ.) και ο Κατελάνος (1.924μ).

Κορυφή Προφήτη Ηλία (1.605μ.), στο μονοπάτι για Κούτουπα.

Στον Προφήτη Ηλία κοιτώντας τον Κούτουπα (1.795μ.). Χρωματιστές «πινελιές» στο τοπίο τα άνθη του βερμπάσκου.

Στην κορυφή του Κούτουπα (1.795μ.), κοιτώντας το υπόλοιπο Παναιτωλικό.

Η κόψη του Κούτουπα.

Στο Παλούκι (1.605μ.).

Στο Νεραϊδοβούνι, με φόντο Αραποκέφαλα, Σουφλιά και Τσίνα.

Φλόμος στις απότομες πλαγιές της Χελιδόνας.

Κορυφή Κοφτερό (1.605μ.) κατειλημμένη από φλόμο! Στο βάθος αριστερά ο Κατελάνος (1.924μ.).

Κορυφή Κρημνίτσα (1.816μ.). Στο βάθος ο Κατελάνος (1.924μ.).

Κατελάνος (1.924μ.).

Στην Γερακούλα (1.644μ.), κοιτώντας προς Ζυγό (1.737μ.) και Κόκα (1.691μ.).

Ξεραμένο Βερμπάσκο τον Οκτώβριο στην Γερακούλα. Απέναντι η Γιόρλα (1.820μ.).

Κατελάνος και... βερμπάσκο.

Στην κορυφή του Αρδίνη (1.699μ.) Ναυπακτίας, κοιτώντας νότια.

Η κορυφή του Αρδίνη κατάφυτη από φλόμο!

Κορυφή Μακρύορο (1.561μ.) με φόντο το Τσακαλάκι (1.710μ.), στην Ναυπακτία.

Ο φλόμος τον χειμώνα! Κορυφη Αραποκέφαλα (1.603μ.).

Στα Αραποκέφαλα κοιτώντας προς Κατελάνο.

Μαθημένο στις κακουχίες, αυτό το φυτό καταφέρνει να περάσει έναν ολόκληρο χειμώνα σε αυτά τα υψόμετρα.