Χειμερινή ανάβαση στον Κούτουπα Παναιτωλικού

  Ο φετινός (2020-2021) χειμώνας, με τις καιρικές «παραξενιές» του, δεν στάθηκε και τόσο γενναιόδωρος με τις χιονοπτώσεις, όσο με τις βροχές και τους νοτιάδες. Αποτέλεσμα, οι μεγάλοι όγκοι χιονιού (εκεί όπου είναι υπαρκτοί) να έχουν περιοριστεί σε πολύ μεγάλα υψόμετρα και σε... «επιλεγμένα» βουνά της χώρας.

 Στο Παναιτωλικό χιόνισε αρκετές φορές, αλλά όχι τόσο αξιόλογα ώστε να συσσωρευτούν «φυσιολογικές» ποσότητες χιονιού, όπως γίνεται συνήθως. Άλλωστε, οι νοτιάδες είχαν το πάνω χέρι. Κι εκεί που πιστεύαμε ότι ακόμη μια χειμερινή περίοδος πήγε χαμένη, ήρθε ο Μάρτιος να μας διαψεύσει, επαληθεύοντας το γνωστό ρητό «Μάρτης - γδάρτης» και μάλιστα στο δεύτερο μισό του.

Ο Κούτ(ου)πας τον χειμώνα, και η νότια κόψη του,
μέσω της οποίας έγινε η ανάβαση.
(φωτ. Ιαν. 2017)

  Μετά από όλα αυτά, έφτασε η στιγμή να πραγματοποιηθεί μία χρόνια επιθυμία, ένα μακρινό σχέδιο: χειμερινή ανάβαση στον Κούτουπα, το στολίδι του Παναιτωλικού όρους! Η φοβερή αυτή κορυφή σε προκαλεί πάντα να την ανέβεις, πόσο μάλλον όταν είναι ντυμένη στα λευκά. Άγρια και απότομη απ' όλες τις πλευρές της, δύσκολα προσεγγίζεται, κι αυτός είναι ο λόγος που ελάχιστοι έχουν βρεθεί στα 1.795 μέτρα της κορυφής, με χειμερινές συνθήκες...

 Η δικιά μας προσπάθεια ξεκίνησε μια κρύα, ηλιόλουστη μέρα, ύστερα από μια χειμερινού τύπου κακοκαιρία η οποία άφησε αξιόλογες ποσότητες φρέσκου χιονιού («πούδρα»), ακόμα και στους πρόποδες του βουνού.  Από το Πεντάκορφο, και συγκεκριμένα από τον παλιό συνοικισμό Δεντράκι, ανηφορίσαμε προς τον δρόμο για Σταυροχώρι και ύστερα από 6χλμ. πορείας σε χιονισμένο πεδίο βρεθήκαμε στο διάσελο - οικισμό του Κυνηγού, γνωστό ξεκαλοκαιριό της περιοχής, με υψόμετρο 1.400 μέτρα.

 Τα πάντα γύρω μας κάτασπρα. Ο δυνατός ήλιος του Μαρτίου τόνιζε ακόμη περισσότερο την λαμπρότητα του χειμωνιάτικου, ορεινού τοπίου και η κρυστάλλινη ατμόσφαιρα μάς έδινε τη δυνατότητα να βλέπουμε με κάθε λεπτομέρεια όλες τις πτυχές των γύρω βουνοκορφών. Από 'κει, ακολουθήσαμε την νότια κόψη του βουνού, που μας ανέβασε περίτεχνα στην κορυφή χαρίζοντας απίστευτες εικόνες. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν, είναι ένα μικρό δείγμα...

Στο Δεντράκι, με την φοβερή ορθοπλαγιά της Φαφούτας (1.568μ.) από πάνω μας.

Αρκετά ψηλότερα, στον δρόμο για Κυνηγού και Σταυροχώρι. Στο βάθος οι δυο βουνοκορφές του Κέδρου (1.654 και 1.641μ.)

Κούτουπας, η δυτική πλευρά.

Ράμπες, λούκια, πατάρια, ζωνάρια... η άλλη επιλογή για ανάβαση στην κορυφή (δείτε εδώ).

Στον Σπαρτιά.

Παναιτωλικό. Ατέλειωτες βουνοκορφές.

Στο Κουτπόρεμα! Πάνω ψηλά η κορυφή...

Ακόμα μια άποψη.

Οι ταμπέλες μάς πληροφορούν... αριστερά: Κυνηγού, δεξιά: προς Σταυροχώρι.

Οικισμός Κυνηγού!

Στο βάθος το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και οι όγκοι της Χελιδόνας και της Καλιακούδας.

Η αρχή της κόψης. Δεξιά στο βάθος η Πριόνα (1.665μ.).

Χελιδόνα (1.974μ.).

Καλιακούδα (2.099μ.).

Καλιακούδα, κοντινότερη ματιά.

Πίσω μας το Νεραϊδοβούνι (1.781μ.). Ο Μαρτιάτικος ήλιος φωτίζει υπέροχα τις κάτασπρες βουνοκορφές!


Αφήνουμε πίσω το ομαλό τμήμα της κόψης.

Κοιτώντας δυτικά.

Σε πρώτο πλάνο ο όγκος του Προφήτη Ηλία και πίσω η οροσειρά των Ακαρνανικών: Μπούμιστος (1.577μ.), Ψηλή Κορυφή (1.589μ.) και Περγαντή (1.423μ.).

Όσο προχωράμε στην κόψη, τόσο αυτή στενεύει... η θέα απερίγραπτη.

Μπροστά μας χαρακτηριστικό χτένι και πιο πίσω μια απότομη ανηφόρα, πριν μπούμε στο τελευταίο τμήμα της κόψης.

Παρακάμπτοντας το χτένι.

Κοιτώντας πίσω, το πέρασμα, το χτένι και το πρώτο τμήμα της κόψης μέχρι το διάσελο του Κυνηγού.


Ξεχασμένες γωνιές της ορεινής Ελλάδας...

Το Σταυροχώρι (Δεβίτσινο) Ευρυτανίας, στη μέση του πουθενά!
Διακρίνεται ο δρόμος στην Ράχη Υφαντή, και ο Ιερός Ναός Αποστόλων Πέτρου & Παύλου.

Στην τελική ευθεία!

Πίσω μας, ένα βουνίσιο χάος...

Στην κορυφή, 5 ώρες μετά την εκκίνηση, κοιτώντας βόρεια!

Η χαρά της κορυφής. Πρώτα ο σεβασμός στο βουνό και την φύση, και ύστερα ο άνθρωπος...

Λίμνη Κρεμαστών, Δυτικά Άγραφα, Βουτσικάκι, και τμήμα των Ανατολικών Αγράφων.

Δυτικά Άγραφα: Φτέρη (2.127μ.), Λούτσι (2.045), Ντεληδήμου (2.163μ.) και Λιάκουρα (2.040μ.).

Η Χούνη, ο Κάμπος και τα Μπισδουναίικα, με το Χουνόρεμα ανάμεσά τους. Πίσω η λίμνη Κρεμαστών και το Τριπόταμο (Τατάρνα) Ευρυτανίας.

Απόληξη του Παναιτωλικού προς τον βορρά: η κάτασπρη Τσόκα (1.665μ.) με φόντο τα Ανατολικά Άγραφα.

Το Παλούκι (1.605μ.), με φόντο τους όγκους της Χελιδόνας και του Τυμφρηστού.

Άποψη του νότου.

Παναιτωλικό... απ' άκρη σ' άκρη!

Ανατολικό Παναιτωλικό: Πλατάνι (1.777μ.) και Κουκουρέχι (1.746μ.).

Δυτικό Παναιτωλικό: ο Κέδρος (1.641μ.) και το Κοφτερό (1.605μ.).

Δυτικό Παναιτωλικό: Το Νεραϊδοβούνι (1.781μ.) με τον δρόμο για Σταυροχώρι και δεξιά στο βάθος η Τσίνα (1.715μ.). Αριστερά στο βάθος οι βουνοκορφές του ανατολικού Παναιτωλικού.

Η κοιλάδα του Πεντακόρφου.

Ώρα για κατάβαση...

Ατέλειωτη η μαγεία του Παναιτωλικού...

Τελευταία ματιά στην κορυφή!

Φτάνοντας στο χτένι.

Παράκαμψη (1).

Παράκαμψη (2).

Ο δυνατός ήλιος του Μαρτίου, πλέον φωτίζει για καλά τις βόρειες πλευρές των κορυφών...
Ο Κέδρος (1.641μ.), το Κοφτερό (1.605μ.) και ο Κατελάνος (1.924μ.)!

Ξανά πάνω στην κόψη. Αριστερά μας (ανατολικά), η Πριόνα (1.665μ.).

Η κακοτράχαλη Τσούκα (1.365μ.). Κάτω δεξιά η Παλιοκερασιά και πιο πίσω η Αγία Παρασκευή (Ζελίχοβο), η Τριχωνίδα και τα χωριά της Μακρυνείας.

Το Πεντάκορφο (Αράχωβα) Αιτωλοακαρνανίας.

Το Τρύπιο Βνι (1.695μ.) της Χελιδόνας.

Ξανά στον οικισμό του Κυνηγού, στο κονάκι του Πεντακορφιώτη τσέλιγκα Κώστα Ντούπη...