Ανάβαση σε Λιάκουρα και Φτέρη Αγράφων

 

   Όταν βρίσκεσαι στα Άγραφα, δύσκολα συνειδητοποιείς ότι αυτό που ζεις και αντικρίζεις μπροστά σου είναι αληθινό. Πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί αυτό το αχανές, τραχύ και κακοτράχαλο πετρώδες αριστούργημα, το βουνό των βουνών, ο νους δεν το χωρά. Γι΄αυτό απλά αφήνεσαι στην ομορφιά του κι όλα τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους. Η φύση φρόντισε γι' αυτό.

   Από την βουνοκορφή Λιάκουρα, ως την Φτέρη και το Ντεληδήμ', σε όλο το μήκος και πλάτος του ιδιαίτερα αυτού αγαπητού προς εμάς τμήμα των Αγράφων, βρίσκει κανείς ό,τι δύσκολα θα βρει σε οποιοδήποτε άλλο ορεινό μέρος της Ελλάδας και το λέμε αυτό έχοντας πλήρη επίγνωση για το πόσο «βαριά κουβέντα» μόλις ξεστομίσαμε. Ο λόγος, για τα Δυτικά Άγραφα λοιπόν, όπου αξιωθήκαμε για δεύτερη φορά να βρεθούμε προς εκπλήρωση της επιθυμίας μας να βιώσουμε κάτι... έντονο.

  Κάπως έτσι, ένα σούρουπο μάς βρήκε να κατασκηνώνουμε στου «Μουρκ» το διάσελο, πάνω από το χωριό Μοναστηράκι, με στόχο την επόμενη μέρα να ανέβουμε στην Λιάκουρα κι απο 'κει να συνεχίσουμε μέχρι την Φτέρη. Αν και ο καιρός δεν ήταν συνεργάσιμος, όλα κύλισαν ρολόι και για ακόμα μια φορά ζήσαμε μια επική εμπειρία ψηλά στα καταπράσινα κορφοβούνια των Αγράφων, που είχαν ήδη υποδεχτεί τα πρώτα κοπάδια και τους ανθρώπους τους.

Σούρουπο στο διάσελο «Μουρκ». Την πλήρη ησυχία του βουνού διακόπτουν πού και πού απόμακροι ήχοι κουδουνιών από την κοιλάδα της Βλαχοπούλας... ιδανική συνοδεία για χαλάρωση και ξεκούραση πριν την αυριανή πορεία.

Το κατέβασμα προς Λαγκάδα, Κοτρώνι και Βλαχοπούλα (διακρίνεται στο κέντρο), περικυκλωμένο από την βουνοθάλασσα των Αγράφων. Αριστερά, ο αυριανός μας στόχος.

Απέναντι ο Καταραχιάς (2.003μ.), σχηματίζει την μορφή της κοιμωμένης. Σε λίγο θα είναι ώρα και για εμάς να κοιμηθούμε.

Το επόμενο πρωί, στην αφετηρία της διαδρομής.

Δεν έχουμε ακόμα φτάσει στα μισά της ανάβασης προς Λιάκουρα και ήδη οι πρώτες βροχοκουρτίνες εμφανίζονται στον ορίζοντα. Απέναντι, η εξαιρετικά δύσβατη και εντυπωσιακή κορυφή του Καλόγερου (1.755μ.).

Βουνοκορφές του Παναιτωλικού (1.924μ.), απ' άκρη σ' άκρη.

Απο κάτω μας ο δρόμος - κορδέλα προς Βλαχοπούλα και στον ορίζοντα η οροσειρά των Ανατολικών Αγράφων.

Ανατολικά Άγραφα: Μπορλέρο (2.017μ.), Πλάκα (2.005μ.), Καταραχιάς (2.003μ.), Φλυτζάνι (2.017μ.),  Πέντε Πύργοι (2.004μ.) και Γραμμένη (1.817μ.). Σε πρώτο πλάνο δεξιά η Φουρκούλα (1.710μ.) και κάτω το Βαθυλάκκωμα.

Το Προσηλιάκι (1.862μ.) και η Κόψη (1.940), βουνοκορφές των Ανατολικών Αγράφων. Στο κάτω μέρος τα χτένια της κορυφογραμμής του Καλόγερου.

Μετά από μικρό αυχένα συνεχίζουμε τον ανήφορο. Πίσω μας σταθερά ο Καλόγερος, ο δρόμος για Μοναστηράκι και η βροχή που πέρασε από Κλοπουκίτσα, έφτασε στον Μάραθο και συνεχίζει βόρεια για τ' Άγραφα...

Πρωινή βοσκή στις παρυφές της Λιάκουρας!

Στον μικρόκοσμο του βουνού. Μυοσωτίς ή «Μη με λησμόνει» (Myosotis arvensis).

Η βροχή έφτασε (και) στα Άγραφα.

Περιορισμένη θέα, κρύο, ψιχάλες και δυνατός αέρας με το που φτάνουμε στα 2.000 μέτρα. Το σενάριο να φτάσουμε ως την Φτέρη, προς το παρόν όλο και απομακρύνεται...

Λίγο ακόμη χρώμα! Μούσκαρι το παραμελημένο (Muscari neglectum).

Σχεδόν μια ώρα μετά την εκκίνηση, φτάνουμε στην κορυφή.

Κορυφή Λιάκουρα (2.041μ.), θέα προς τα βόρεια.

Το οροπέδιο με την Λούτσα (μικρή λίμνη) ακριβώς κάτω από την κορυφή.

Η Βλαχοπούλα, ο Πλατανιάς και το Κοτρώνι, οικισμοί της τοπικής κοινότητας Επινιανών που κάποτε έσφυζαν από ζωή.

Κοιτώντας νότια. Στο κέντρο ο Αγραφιώτης ποταμός και στο βάθος δεξιά η λίμνη Κρεμαστών.

Κατάβαση από την Λιάκουρα, με (ευτυχώς) καλύτερο καιρό. Τώρα πια βλέπουμε καθαρά την φοβερή συνέχεια του βουνού προς τον βορρά, καθώς και τι μας περιμένει...

Το Λούτσι (2.045μ.).

Η Πρατίνα (2.000 & 1.993μ.) και η Φτέρη (2.090, 2.110 & 2.127μ.), με όλη τους την τραχύτητα μάς προϊδεάζουν για την συνέχεια. Στο βάθος δεξιά το Μπαλντενήσι (2.030μ.), η Κορυφή (2.009μ.) και η Ασημόραχη ή Σαλαγιάννη (2.130μ.), συμπληρώνουν το ήδη άγριο τοπίο.

Η Γρανίτσα, στα δυτικά του βουνού.

...

Κι άλλο χρώμα. Νεραγκούλα ή ρανούγκουλος (Ranunculus sartorianus Boiss. & Heldr.). 

«Ήμερα» λιβάδια, άγριες βουνοκορφές...

Ο άστατος καιρός και ο δυνατός άνεμος που «ξυρίζει» μανιωδώς τις κορυφογραμμές, μας κάνουν να πάρουμε τον πιο βολικό δρόμο προς την Φτέρη, παρακάμπτοντας το Λούτσι και την Πρατίνα αλλά χάνοντας αρκετό υψόμετρο.

Φτέρη. Τα λόγια περιττά.

Κίτρινο χαλί!

Έργο τέχνης.

Πλησιάζοντας το μικρό οροπέδιο - λάκκα κάτω από τη Λιάκουρα. Πάνω το Λούτσι (2.045μ.) και χαμηλά η Λούτσα.

Η Λούτσα (1.700μ.). 

Συνεχίζουμε στοχεύοντας στον αυχένα δεξιά.

Άποψη προς τα πίσω. Αριστερά στο βάθος η Λιάκουρα και τέρμα δεξιά το Λούτσι, με την κορυφογραμμή ανάμεσά τους.

Περνώντας τον πρώτο αυχένα.

Παλιές στρούγκες, απομεινάρια μιας άλλης εποχής...

Η Κουρούνα (1.910μ.) και το Σφεντάμι (1.705μ.), με φόντο το συγκρότημα Ντεληδήμ' και την Τσουκασάκα (1.980μ.)

Παράκαμψη της Πρατίνας (2.000μ.). Τέρμα δεξιά ο τελικός αυχένας πριν το ομώνυμο διάσελο.

Στον τελικό αυχένα, αγναντεύοντας το... μεγαλείο της Φτέρης! Μια μικρή σάρα μπροστά μας, μας χωρίζει από το διάσελο Πρατίνας (αριστερά). Κάτω χαμηλά η Βλαχοπούλα.

Διάσελο Πρατίνας, με φόντο Πρατίνα (1.993μ.) και Λιάκουρα (2.041μ.).

Λιάκουρα (2.041μ.). Απο εκεί ήρθαμε! Σε πρώτο πλάνο ο τελευταίος (απο τους διαδοχικούς) αυχένας, με την σάρα που διασχίσαμε.

Αμπρί, ακριβώς πάνω στην ράχη. Καταφύγιο με όλες τις ανέσεις, και φυσικά, με την καλύτερη θέα...

Ξεκινάμε τον ανήφορο προς Φτέρη.

Τα Άγραφα, με τον δρόμο προς Καμάρια και την Μορφοράχη (1.783μ.).

Κοντινή ματιά στα Άγραφα.

Προς Φτέρη.

Καλόγερος, Λιάκουρα, Λούτσι. Ο φοβερός όγκος που αφήνουμε πίσω μας...

Παράκαμπτουμε την τρίτη σε ύψος κορυφή (2.090μ.) και συνεχίζουμε για την μεσαία (2.110μ.).

Ανάμεσα στις δυο αυτές κορυφές, συναντούμε το απότομο λούκι απ' όπου κατεβαίνει το μονοπάτι προς τα Γούπατα και το Λιθοχώρι, στα δυτικά της Φτέρης. Στο κεντρο η Στάρα (1.820μ.).

Λακκώματα (1.823μ.), Γαλάτσι (1.894μ.), Κοκκινόλακκος (1.796μ.) και στον ορίζοντα ο όγκος του Χατζή (2.038μ.).

Προσέγγιση της μεσαίας κορυφής.

Το χαρακτηριστικό πέρασμα λίγα μέτρα χαμηλότερα από την μεσαία κορυφή. Διακρίνεται αχνή σήμανση στον βράχο αριστερά (κόκκινο βέλος).

Μεσαία κορυφή Φτέρης (2.110μ.), τέσσερις ώρες μετά την εκκίνηση. 

Ακριβώς μπροστά μας η επιβλητική κορυφή της Φτέρης, Πυραμίδα (2.127μ.), και το χτένι που παρακάμπτεται από τα δεξιά (περισσότερα εδώ). Το αφήνουμε για την επόμενη φορά...

Η θέα προς τα νότια και δυτικά.

Τα Κέδρα, ο Πρόδρομος και οι Μεταξάδες, χωριά της δυτικής Ευρυτανίας, με φόντο την Μυρμιτζάλα (1.542μ.) Αργιθέας. Στο βάθος διακρίνεται τμήμα του νομού Άρτης.

Σε πρώτο πλάνο τα Γούπατα (1.760μ.) και πίσω η Τσούκα ή Ανάληψη (1.473μ.). Διακρίνονται τα χωριά Λιθοχώρι, Κεραμαριό, Λεπιανά, Άγιος Βλάσιος (Ευρυτανία), Βρουβιανά και Αυλάκι (Αιτ/νία).

Η τρίτη κορυφή της Φτέρης (2.090μ.) και τα Γούπατα, με φόντο τα Όρη Βάλτου. Στο κάτω μέρος, το μονοπάτι που ενώνει την Φτέρη με τα Γούπατα.

Το Λούτσι (2.045μ.) και πίσω η Φούρκα (1.567μ.).

Τμήμα της τεχνητής λίμνης Κρεμαστών, με τις βουνοκορφές του δυτικού Παναιτωλικού (1.924μ.).

Ώρα για επιστροφή. Στο βάθος το εντυπωσιακό συγκρότημα Καλόγερος (1.755μ.), Λιάκουρα (2.041μ.) και Λούτσι (2.045μ.), θα μας συντροφεύει μέχρι το διάσελο Πρατίνας.

Δυτικές πλαγιές της Πρατίνας... αριστούργημα!

Χρωματιστές πινελιές στον δρόμο μας. Μυοσωτίς η Αλπική (Μyosotis alpestris).

Μυοσωτίς η Αλπική (Μyosotis alpestris), Ωμπριέτα η δελτοειδής (Aubrieta deltoidea).

Το κατέβασμα προς Βλαχοπούλα.

Τώρα στολίζονται τα έλατα!

Στα αριστερά μας η Φτέρη.

Σχεδόν φτάσαμε. Απέναντι η Τσούμα (1.518μ.).

Το Κοτρώνι και στο βάθος Λαγκάδα, Αετός (1.551μ.), Καλόγερος (1.755μ.) και διάσελο «Μουρκ», το σημείο όπου έχουμε αφήσει το αυτοκίνητο...

Οικισμός Λαγκάδα. Η ομορφιά εδώ, περισσέυει...

Βλαχοπούλα... ονειρική τοποθεσία κάτω απ' τις καταπράσινες βουνοκορφές! Εδώ συναντήσαμε δυο ντόπιους, τον Χρήστο και τον Γιώργο, οι οποίοι προθυμοποιήθηκαν να διευκολύνουν την επιστροφή μας στο διάσελο του Μουρκ.
Θερμές ευχαριστίες και στους δυο!

Τελευταίες φωτογραφίες. Λιάκουρα (2.041μ).

Τελευταίες φωτογραφίες. Φτέρη (2.127μ.).

Βίντεο και στίγμα της διαδρομής: